Levenslang gestrafte, zesvoudig moordenaar van café Koetsiertje krijgt nu toch gratie

Het verlenen van gratie aan Yilmaz is zeer bijzonder. Het is voor het eerst sinds 1986 dat een levenslang gestrafte in Nederland gratie krijgt, al was er één uitzondering: in 2009 werd een man vrijgelaten die terminaal ziek was.

Cevdet Yilmaz (64) werd in 1984 veroordeeld tot levenslang omdat hij na een ruzie zes mensen had doodgeschoten in het Delftse café ‘t Koetsiertje. De ooit tot Nederlander genaturaliseerde Turk schoot op 5 april 1983 ’s avonds zes mensen dood, onder wie Carmen Sneekes een meisje van 12, nadat hij bonje had gekregen met een van de cafébezoekers. Yilmaz trok een semiautomatisch pistool, schoot de man dood die hem zou hebben beledigd, en doodde daarna nog vijf bezoekers van het café. Vier anderen raakten gewond. De moordpartij was ongekend in Nederland.

Nederland kent een van de strengste regimes voor levenslang gestraften en gold als een van de weinige land waar levenslang ook echt levenslang betekende. Cevdet Yilmaz procedeerde deze eeuw regelmatig tegen de Staat. Hij wist zich gesteund door het Europese Hof dat vindt dat gratie mogelijk moet zijn, door rechters die al eerder oordeelden dat hij er recht op heeft en ook door de Nationale Ombudsman.

Minister

Maar Yilmaz knokte jarenlang tevergeefs voor gratie. Minister Sander Dekker van Rechtsbescherming voelde zich gesteund door het merendeel van ‘het volk’ dat het prima vindt dat iemand die zes mensen vermoordde, de rest van zijn leven gestraft wordt. Keer op keer wees de minister de verschillende gratieverzoeken af. Keer op keer echter, oordeelden verschillende rechters dat de minister opnieuw naar de zaak moest kijken. De mogelijkheden voor de minister zijn nu dus uitgewerkt, schrijft Dekker vandaag aan de Kamer.

Yilmaz werd veroordeeld in een tijd dat in Nederland nog met enige regelmaat gratie werd verleend. In 2004 zei toenmalig minister Donner dat levenslang voortaan betekent dat je echt tot aan je dood in de cel blijft. Yilmaz voerde zijn procedures tegen de achtergrond dat hij al jaren vóór dat ‘nieuwe regime’ is veroordeeld en dat zijn straf in 2004 dus eigenlijk ‘verzwaard’ werd toen de hoop op gratie verdween. De Staat verdedigde zich steeds met het argument dat de schok voor de nabestaanden te groot is bij gratie en dat gratie een gunst is en geen recht.

Emigreren

Yilmaz leeft overigens al enige jaren buiten de gevangenis omdat hij een resocialisatietraject wist af te dwingen. Hij heeft zelfs een baan. Hij mocht echter niet reizen en moest zich geregeld melden bij verschillende instanties. ‘Ted de Turk’, zoals zijn bijnaam ooit was, heeft plannen om naar zijn geboorteland Turkije te emigreren, nu gratie een feit is.