Bewegen is de beste vorm van herdenken. Het lichaam
herinnert zich wat wij vergeten. Fysiek geheugen van reflexen,
aangekoekte erfenis in spieren.

Benen die voortgaan zoals benen voortgaan, tegen beter
weten in, omdat volharden antwoord is op het slordige geweld
waarmee geschiedenis steeds weer in ons opstaat.

Voet voor voet, in naam van hen die doorstonden en doorstaan,
tocht van rompen en gezichten waarin bewaard ligt wat er leeft
in ons: de duizend variaties van daders en gewonden.

Sommige verhalen zijn nog altijd belegerd door toondove angst
voor meerstemmigheid. Ieder van ons kan een luchtbrug zijn,
bevrijden wat vastzit in botten en vezels.

Aandacht is antigif, dit traag, gezamenlijk bewegen, niet om
ergens te komen maar om naast elkaar te lopen. Wetend dat elk
lichaam in zich draagt wat wordt herdacht.

Marjolijn van Heemstra is de Stadsdichter van Amsterdam.
Zij reageert in Het Parool op de actualiteit.