Sis van Rossem had een gruwelijke pesthekel aan Amsterdam

Dat was schrikken: vorige week overleed onverwacht Sis van Rossem. Lips had zich juist voorgenomen om zaterdagavond naar Hier zijn de Van Rossems te kijken. Na zeven seizoenen hadden ze zich eindelijk gewaagd aan een tripje naar Amsterdam.

Sis had zich daar al die jaren met hand en tand tegen verzet. “Ik heb een ongekende, gruwelijke pesthekel aan Amsterdam,” zei ze op de Dam met een schuin oog op de hele toeristische santenkraam. Afgesproken was dat ze de clichés zouden mijden. Dus: niet naar het Anne Frank Huis of op een rondvaartboot. Wel naar Ons’ Lieve Heer op Solder, het Theo Thijssen Museum en Tuinstad Slotermeer.

Alle opgenomen afleveringen worden toch uitgezonden, hebben haar broers besloten. Ze kijken met een goed gevoel terug op het seizoen waaraan Sis ‘met een opmerkelijke combinatie van ergernis en genoegen’ had gewerkt, schreven ze. Begrijpelijk. De series zijn iets om trots op te zijn. Als kunsthistorica had Sis een heel eigen inbreng naast haar broers Maarten (historicus) en Vincent (architectuurhistoricus).

Heerlijk meemopperen

Lips kan zich dan ook niet voorstellen dat er nog een seizoen komt met alleen de gebroeders. Die hebben hun stedentrips eerder met zijn tweeën gedaan, toen Sis door ziekte verstek moest laten gaan. Maar een gemis was het. Sis kon heerlijk meemopperen, maar op net weer een andere toonhoogte dan haar broers. Niet zo hoogdravend en wars van poeha. Daardoor bleef Hier zijn de Van Rossems licht verteerbaar.

En ze kon als geen ander haar oudste broer Maarten tegengas geven. Zoals toen hij twee weken terug in Zaandam weer stond te oreren dat het hem een schitterende dood leek als ze gedrieën bedolven raakten onder het krakkemikkige Czaar Peterhuisje. Waarna Sis hem fijntjes van repliek diende: in het Czaar Peterhuisje wilde ze nog niet dood gevonden worden.

Reageren? hanlips@parool.nl.