Saskia Noort in gesprek met Ronald Giphart: ‘Ik heb een enorme boosheid’

Saskia Noort (53) stelt voor af te spreken op het terras van een van haar favoriete uitspanningen: hotel-restaurant Merlet in Schoorl. Vlak voor het interview begint, zegt Noort zachtjes: “Het is misschien een beetje weird, maar een paar tafels verderop zitten mijn ouders ook te lunchen.”

Wat vooral weird is omdat uw nieuwe boek ­Bonuskind gaat over een dochter die dingen ontdekt over het seksleven van haar ouders.

Ze lacht. “Ja, het gaat om een vijftienjarig meisje dat wordt geconfronteerd met allerlei zaken die ze liever niet had willen weten. Dat is vrij heftig, maar niet uit eigen ervaring, zeg ik er maar meteen bij.” Dan weer zacht: “Al ben ik wel blij dat mijn ouders zo ver zitten dat ze ons niet kunnen horen.”

In het boek neemt een gescheiden vrouw, Jet, een diepe duik in de wereld van seksualiteit en daten.

“Ja, ze is boos en verlaten en krijgt haar leven niet op de rit. Jet verlangt naar liefde en bevestiging, maar ze heeft haar kinderen beloofd geen andere man te nemen. Uiteindelijk doet ze wat alle vrouwen en mannen doen die boos en verlaten zijn, of zelf iemand hebben verlaten: ze stort zich op datingapps.”

In uw columns heeft u regelmatig geschreven over daten op Tinder. Is dat een groot thema in uw leven?

“Ja, natuurlijk. Vrijdag had ik, ook in dit hotel, een avond met vijf vriendinnen. En dan hebben we het ook zeker over daten. Bijvoorbeeld over de vreemde ingebouwde grens van 49 jaar op die apps. Mensen kunnen elkaar zoeken tot 49, maar niet van 45 tot 55 jaar. Alsof er wordt gezegd: tot je 49ste tel je nog mee, daarna wordt iedereen ingedeeld bij de groep oude mensen. Een tijd terug had ik een date met een man van 51. Mijn vriendinnen kwamen erachter dat hij op een app deed alsof hij 48 was!”

Zou u uw leeftijd aanpassen voor een date?

“Ja… Nee… Nou, dat vind ik ingewikkeld. Mensen weten al zoveel van mij. Als ik iets invul dat niet klopt, sta ik zo in Privé. Dat is het nadeel van bekendheid: ik kan bijna geen geheimen meer hebben.”

U hebt inmiddels 3,3 miljoen boeken verkocht. U maakte zich er bij uw meer literaire vakgenoten niet populair mee. Connie Palmen riep u ooit op een Boekenbal na: ‘Scheer je weg!’

“Met Kluun, Heleen van Royen en mijzelf kwamen er ineens schrijvers die heel goed verkochten. Daardoor gebeurden er dingen die voor mij ook nieuw waren. Ik werd door Privé gefotografeerd. Mensen zeiden dat ik mijn succes aan mijn uiterlijk te danken had. Bij dat Boekenbal riep Gerrit Komrij dat schrijvers als ik met hun hakken en hun kut schreven.”

“Van Connie Palmen vond ik het een messteek in mijn rug. Ik heb een uur op de wc gezeten uit woede en onmacht. Nu ben ik weer goed met Connie, hoor. Als we elkaar zien, groeten we elkaar vriendelijk.”

U krijgt sowieso veel harde, op de vrouw gespeelde kritiek.

“Ik ga er zelf vaak met gestrekt been in, dat moet soms. En dus kun je kritiek verwachten. Een paar jaar geleden schreef ik een artikel over MeToo in de Volkskrant, waarin ik mijn eigen ervaringen benoemde.”

In dat openhartige stuk uit 2017 vertelde Noort dat ze lang had gezwegen over haar eigen ervaringen met seksuele onbetamelijkheden en zelfs verkrachting. Ze zocht naar een antwoord op de vraag waarom zij en andere vrouwen zo terughoudend waren en schreef: ‘Omdat we ons schamen voor onze angst, voor de diepste vernedering, voor ons slachtofferschap.’

Anno 2020 is ze nog steeds even uitgesproken. “In plaats van een antwoord te zoeken op de vraag waarom mannen dit doen, werd de vraag in 2017 steeds meer: waarom komen vrouwen er nú pas mee? Nadat ik over mijn eigen ervaringen had verteld, kreeg ik onnoemlijk veel shit over me heen. Mannen hebben blijkbaar de diepe wens vrouwen te ontkrachten.”

In uw columns bent u over deze onderwerpen blijven schrijven. Is dat al die bagger wel waard?

“Ik heb een enorme boosheid over bepaalde onderwerpen en daar wil ik iets mee. Ik heb mijn sociale media nu zo ingesteld dat ik alle persoonlijke aanvallen filter. Maar ik heb de vrijheid te schrijven wat ik vind.

Toen ik mijn MeToo-stuk schreef, kreeg ik daar veel hartverscheurende reacties op. Onder anderen van een vrouw in een bejaardenhuis die door mijn woorden haar eigen verhaal op papier had gezet. Daar had ze zeventig jaar over gezwegen. Dat ene mailtje maakte het schrijven van dat stuk al de moeite waard.”

Saskia Noort, Bonuskind; Lebowski, €21,99.