Rustig uitspacen bij de Festivalzusters

Er wordt gedanst en meegezongen op hiphopmuziek, die uit de boksen knalt op het festivalterrein in het Diemerbos. Twintigers lachen om elkaars grappen en proosten met hun festivalbiertjes. Het is druk, 25 graden en zonnig. Rechts voor het hoofdpodium deinst een groep mensen plotseling achteruit, al snel vormt zich een kring om een grote jongen die net, als vanuit het niets, op de grond is gevallen. Hij beweegt niet en reageert amper. Tijd voor de Festivalzusters om in actie te komen.

De jongen wordt de mensenmassa uitgedragen. Hij is bij, maar lijkt niet te begrijpen wat er gebeurt. In de EHBO-tent wordt hij op een groene stretcher gelegd, de flap van de tent wordt gesloten en twee meisjes die net aan een pleister zijn geholpen, wordt gevraagd naar buiten te gaan. De jongen ligt op zijn zij en de zusters werken rustig en geconcentreerd.

Afgelopen
Niet lang daarna zit hij rechtop. Hij lacht weer voorzichtig en steekt zijn duim op om aan zijn vriend te laten weten dat het in orde is. Terwijl zijn gegevens worden ingevuld, zuigt hij aan een waterijsje en tien minuten later loopt hij de tent uit, naar huis. Het feest is voor hem wel afgelopen.

Een situatie als deze is niets nieuws voor de Festivalzusters, overwegend jonge medici en paramedici, in opleiding of net klaar. 'Op zomerfestivals is het vaak warm, er wordt gezweet, gedronken of drugs gebruikt. Geen ideale combinatie. Dan zakken mensen nog wel eens in elkaar,' zegt bedenker Alex Heemskerk (29).

De zusters zijn gespecialiseerd in dit soort situaties en staan elk weekend bij een ander festival. Vandaag is een relatief rustige dag: 'Veel wespensteken en oververhitte mensen. Maar dat heeft ook te maken met de aard van het festival. Bij technofeesten hebben we het meestal een stuk drukker.'

Specialisatie
'De zorg moest toegankelijker en dat hoop ik met de Festivalzusters te bereiken,' zegt Heemskerk. 'We specialiseren ons in drank en drugs en weten daardoor heel goed wat we in bepaalde situaties moeten doen. Daardoor ontzien we ook het ambulancepersoneel.'

Die toegankelijkheid proberen ze bijvoorbeeld met de kleding uit te stralen. In plaats van felgroene en gele jassen en broeken dragen de zusters een zwart T-shirt met bordeauxrode broek. 'Wel direct herkenbaar, maar het schrikt niet af. Vooral als mensen psychedelische drugs hebben gebruikt, is er maar weinig voor nodig om ze een angstig gevoel te geven. Die felgekleurde pakken koppelen ze aan een ernstige situatie en dat zorgt voor een heftige reactie, terwijl het op dat moment juist belangrijk is, rust te creëren.'

Uitspacen
Heemskerk kwam op het idee toen hij zelf nog regelmatig naar een festival ging. 'Als mensen na het nemen van xtc of ghb niet lekker werden, merkte ik dat eerstehulpverleners al snel zeiden: eigen schuld. Ze voelen zich op dat moment al rot genoeg en weten ook wel dat het niet verstandig was. Ik miste een plek waar ze terecht konden om rustig bij te komen zonder meteen het stempel drugs te krijgen. Hier kunnen mensen rustig uitspacen.'

Heemskerk, intensivecareverpleegkundige, doet het werk naast zijn baan als ambulanceverpleegkundige in opleiding. 'Het is een heel andere manier van werken. Je hebt de hele dag contact met verschillende mensen, staat in het zonnetje met lekkere muziek. Er zijn vervelender dingen.'

Ook Thea van der Veen (23), student geneeskunde, bevalt het goed: 'Ik hou in mijn vrije tijd ook wel van een festival, dat kan ik nu combineren met mijn opleiding en het staat goed op mijn cv. Dit is toch de allerbeste bijbaan?'