Ruim 30 jaar na Amsterdamned komt Dick Maas met een opvolger: een misdaadroman

Ruim dertig jaar na Amsterdamned (1988) komt regisseur Dick Maas met een opvolger, de misdaadroman De Naakte Getuige. Met in de hoofdrol uiteraard inspecteur Eric Visser.

Als Dick Maas (70) de karaktereigenschappen opsomt van zijn hoofdpersonage inspecteur Eric Visser in Amsterdamned en nu in De Naakte Getuige, komt hij tot de slotsom dat hij eigenlijk zichzelf omschrijft. “Eric houdt zich niet aan de regels, heeft moeite met autoriteiten en gaat altijd zijn eigen gang. Verrek, nu je het zegt, zo zit ik ook in elkaar.”

Opnieuw grijpt de regisseur terug naar de politierechercheur die eind jaren tachtig in de Amsterdamse grachten geconfronteerd werd met een seriemoordenaar. De rol, destijds gespeeld door een jonge Huub Stapel, smaakte naar meer. Net als met zijn Flodderfilms gebeurde, zag Maas wel een televisieserie in het verschiet.

In een bureaulade

“Ik heb twintig jaar geleden al geprobeerd om een tv-serie op basis van Amsterdamned van de grond te krijgen. Duitse omroepen waren geïnteresseerd maar de financiering kwam niet rond. Twee jaar geleden toonde acteur Michiel Huisman opeens interesse in een mogelijke Amsterdamnedreeks. Hij klopte via zijn agent bij Netflix aan. Dat plan ligt nu ergens in een bureaulade.”

Maas ging niet bij de pakken neerzitten en schreef vervolgens maar een misdaadroman met een aantal personages uit zijn film.

Behalve Eric Visser en diens collega’s Vermeer en Potter, duikt ook dochter Anneke weer op. Ze is inmiddels 16. In de film werd zij nog vertolkt door een piepjonge Tatum Dagelet.

In De Naakte Getuige haalt de regisseur veel overhoop: corruptie bij het hoofdstedelijke politiekorps, foute Bekende Nederlanders (onder wie de presentator van een datingprogramma) en een seksschandaal dat doet denken aan de praktijken met jonge vrouwen van de Amerikaanse zedendelinquent en multimiljonair Jeffrey Epstein. Het boek heeft een kort, flitsend verteltempo: een film- of serieversie lijkt moeiteloos te maken.

“Het verhaal speelt zich in het heden af. Visser is iets ouder dan in de film, maar zeker geen 60-plusser. Ook maakt hij gebruik van hulpmiddelen die er destijds in de jaren tachtig nog niet waren, zoals mobiele telefoons.”

Liever een actiescène

Maas vindt zijn boek uitermate geschikt voor een tv-serie. “Eerlijk gezegd vind ik de Nederlandse politieseries die nu worden uitgezonden behoorlijk saai. Baantjer kan ik niet uitkijken, ook Flikken Maastricht spreekt mij niet aan. De plots zijn niet geweldig en er zit veel te weinig actie in. In mijn boek komt dat zeker wel voor, geheel in de geest van Amsterdamned.”

Schrijven is voor Maas geen vreemde bezigheid. In 2012 publiceerde hij Salvo, volgens een recensent ‘een gruwelijk boek in de goede zin des woords’. Dat ging over een televisiepresentatrice die thuis wordt gegijzeld. “Op 10-jarige leeftijd schreef ik mijn eerste boeken. Ik vond dat heel leuk om te doen, maar mijn grote passie kwam pas later: films maken. Ik regisseer liever een actiescène dan dat ik die in een boek onder woorden breng. Ik ben visueel ingesteld, dus het omzetten van een achtervolging of een vechtpartij in woorden is voor mij een heel andere discipline.”

Maas is van plan om in elk geval drie Amsterdamnedthrillers te schrijven. “In het tweede boek zal terrorisme een belangrijk gegeven zijn. Dat heb ik al bijna klaar.” Of de regisseur zich ook aan corona zal wagen, betwijfelt hij. Maas en zijn vrouw en filmcollega Esmé Lammers (bekend van de schaakfilm Lang Leve de Koningin) hebben zich in het afgelopen jaar kritisch op sociale media uitgelaten over de manier waarop corona in Nederland is aangepakt. “Ik ben dan ook niet van zins om in mijn volgende boeken en films mensen met mondkapjes te laten rondlopen.”