Roos en Lemstra husselen alles door elkaar

Raymond Lemstra verhuisde vier jaar geleden vanuit Nederland naar de Koreaanse hoofdstad Seoul. Door de taalbarrière en de overweldigende indrukken in de stad had de kunstenaar de neiging zich op te sluiten in zijn atelier. Om toch grip te krijgen op zijn nieuwe omgeving begon hij aanplakbiljetten en stickers in de straten te verzamelen. Deze vormden de basis voor collages die hij toen maakte, waarbij flarden papier met Koreaanse karakters doorschijnen in vreemde, amorfe koppen met kleine gezichtjes.

Die gezichtjes zijn min of meer gebleven, maar de koppen die hij nu maakt zijn complexer en schilderachtiger. Teruggekeerd naar Nederland zocht Lemstra Hans Roos op. Lemstra had op Academie Minerva les in grafische vormgeving gehad van Roos, die inmiddels meer was gaan schilderen. Ze werden getroffen door de overeenkomsten in hun werk, waarna ze besloten samen bij Galerie Bart te exposeren.

Lemstra en Roos werken met geometrische patronen die het beeldvlak een zekere structuur geven. Bij Lemstra zijn twee cirkels in het centrum van de compositie de basis, waaromheen een symmetrische compositie is opgebouwd. De schilderijen zijn vrijwel abstract, maar toch zie je er steeds ontegenzeggelijk een gezicht in. Door puntige vormen boven de ogen ontstaat soms de indruk van een kat, hond of een ander dier. Door de strenge symmetrie zijn Lemstra’s koppen nogal mechanisch, maar ze hebben ook iets ontwapenends, vooral door de karikaturale oogjes. De schilderijen laten ook een fascinatie met het schilderen zien. Elk vakje heeft een ander handschrift en is opgebouwd uit halfdoorschijnende kleuren die soms met elkaar contrasteren, zoals rood en groen.

Hans Roos nam een paar jaar geleden de beslissing het rechthoekige kader van de schilderkunst los te laten. De schilderijen die nu bij Galerie Bart zijn, zijn rond of ovaal. De vormen op de schilderijen zijn daarentegen vaak kaarsrecht en scherp afgebakend. Allerlei patronen in knallende kleuren zweven over het doek en door het ronde kader wordt alles instabiel. In het midden van een schilderij met de titel Venster verschijnt een rechthoekig vlak met afgeronde hoeken schuin in beeld. Daaromheen dwarrelen Escherachtige kubusjes die steeds vanuit een andere hoek lijken geschilderd. Binnen en buiten, onder en boven, alles wordt door elkaar gehusseld.