Recensie: Willie Nelson klinkt verrassend jeugdig in zijn covers over de mysteries van de liefde en het leven

Volgende maand bereikt hij de monumentale leeftijd van 90 jaar. Alles wat countrylegende Willie Nelson deze dagen doet, wordt zonder twijfel getekend door zijn naderende confrontatie met de eeuwigheid.

Toch verscheen het 73ste studioalbum van Willie Nelson afgelopen week zonder veel rumoer. I Don’t Know a Thing About Love – fijne titel voor een man die vier keer trouwde – is een coverplaat met alleen materiaal van singer-songwriter Harlan Howard. Howard, een generatiegenoot van Nelson die al meer dan 20 jaar dood is, werd vooral beroemd om zijn definitie van een goed countryliedje: three chords and the truth.

Nelson kan zich er ongetwijfeld goed in vinden, maar toch heeft hij van zijn versies geen sobere collectie hartenkreten in de stijl van het laatste werk van Johnny Cash gemaakt. Ingebed in sfeerrijke, maar nogal lome arrangementen klinkt Nelson vocaal verrassend jeugdig op deze liedjes over de mysteries van de liefde en het leven.

Het zijn knappe uitvoeringen, maar producer Buddy Cannon had Nelson best iets meer uit zijn comfortzone mogen trekken. Busted (Betrapt) stond ook op Cash’ repertoire, maar werd het meeslependst op plaat gezet door Ray Charles. Nelsons versie ontbeert die energie, maar klinkt geheel in stijl van Howard wel oprecht en eerlijk.