Recensie: Twee prentenboeken over list en bedrog met hoog gniffelgehalte

Voor wie het gemist heeft: in De Gruffalo is een kleine muis een hongerige vos, uil en slang te slim af door een fantasiemonster te bedenken – de Gruffalo. Als dat monster tot zijn verrassing echt blijkt te bestaan, is de muis ook hem te slim af met een briljante spiegeling van de eerste helft van het verhaal.

Klassiekers als deze voorleeshit van Julia Donaldson en Axel Scheffler worden zelden geëvenaard, maar twee nieuwe titels over list en bedrog laten zien dat er ook ná De Gruffalo wat te gniffelen valt.

Verfijnde taal

In Vos en Vis van Daan Remmerts de Vries gaat Vos uit vissen. Aan zijn vishaakje hangt hij een goed boek. ‘Vissen, zo meende Vos, zouden daar vast op af komen. Want goede boeken zijn in zee maar weinig te krijgen.’

Vis trapt erin, Vos verheugt zich op een heerlijk maal, maar Vis blijkt minder dom en Vos minder slim dan hij dacht en de bedrieger wordt bedrogen. Theo Thijssenprijswinnaar Remmerts de Vries grossiert in verfijnde taal met humoristische wendingen. Op heldere aquarellen, eveneens van zijn hand, zie je de zelfverzekerdheid op Vos’ snuit verbleken via vertwijfeling naar pure ellende.

Noors sprookje

Even gewiekst als Vis zijn de drie broertjes Bok in het gelijknamige boek van Mac Barnett en Jon Klassen die teruggrepen naar een Noors sprookje. Op zoek naar grazigere weiden moeten ze een brug over die wordt bewaakt door een moorddadige trol. Die zit al klaar met bestek en servet. ‘Geit kan bij alles, warm of koud. Er gaat niets boven geitenbout.’

Het eerste geitje raadt hem echter aan op zijn grotere broer te wachten – daar zit meer vlees aan. Trol volgt zijn advies en ook dat van broer twee want broer drie moet nóg groter zijn. Dat is hij, reusachtig zelfs. De trol kan zijn geitenmaal wel vergeten. Op platen in lekker groezelige bruintinten is trol een monster you love to hate. De smeuïge vertaling is van Imme Dros.