Recensie Seven Psalms: Paul Simon is zo persoonlijk dat je je als luisteraar snel een indringer voelt

Het leven is als een doos bonbons, je weet nooit wat je krijgt, zei Forrest Gump al. Het geldt ook voor het oeuvre van Paul Simon. Als lid van Simon & Garfunkel maakte hij typische singer-songwritermuziek, maar in de solocarrière die daarna volgde sloeg hij ongeveer per album een nieuwe weg in.

Dat doet de 81-jarige Amerikaan ook weer op Seven Psalms. Het is een iets langer dan een half uur durende suite, die is opgebouwd uit zeven songs. De maker wil dat de luisteraar het geheel in één keer tot zich neemt; zowel op cd als op Spotify is Seven Psalms één track.

Behalve Simons (breekbare) zang en (trefzekere) gitaarspel horen we ook andere zangers en akoestische instrumenten. De sfeer: gewijd en mysterieus. In een trailer bij het album vertelt Paul Simon dat de titel van dit project in een droom tot hem kwam. “The Lord is my engineer, the Lord is my record producer,” zingt hij.

Het album is een zo persoonlijk document, dat je je als luisteraar snel een indringer of buitenstaander voelt. Bovendien is het bij het horen van Paul Simons stem vechten tegen de aandrang weer eens een oude plaat van hem op te zetten.