Recensie: Random Access Memories is na tien jaar nog altijd een hoogtepunt in Daft Punks oeuvre

Het is alweer tien jaar geleden dat Random Access Memories uitkwam, het album met de monsterhit Get Lucky. Wellicht dat ergens in de Sahara of diep in de binnenlanden van Borneo iemand te vinden is die het nummer nooit hoorde, maar in de westerse wereld zong in de zomer 2013 iedereen mee met Get Lucky, het nummer waarin Daft Punk gitarist Nile Rodgers (van Chic) en zanger Pharrell Williams te gast had.

Op Random Access Memories werden nog veel meer gasten ontvangen, uit de meest uiteenlopende hoeken en gaten van de muziekwereld. Hun voorgaande album hadden Thomas Bangalter en Guy-Manuel de Homem-Christo, de twee Fransmannen die samen Daft Punk vormden, grotendeels alleen opgenomen. Digitale techniek dient de mens. Maar bij Random Access Memories was alles anders.

In slechts één nummer werd een sample ingezet en hoewel de titel van het album verwijst naar het werkgeheugen van een computer (de afkorting RAM staat voor Random Access Memory) werd veel gebruikgemaakt van ‘echte’ instrumenten.

Het leidde tot muziek die nogal afweek van de stampende dance waarmee Daft Punk bekend was geworden. Op Random Access Memories klonk disco, funk, pop en zelfs progrock.

Verschillende microfoons

De sfeer die de mannen van Daft Punk wilden oproepen was die van de Amerikaanse westkust in de jaren zeventig en tachtig. Toch speelde op het album ook de Europeaan Giorgio Moroder (1940) een grote rol.

Met de muziek bemoeide de producer van Donna Summers I Feel Love zich niet, wel vertelde hij in het ruim negen minuten durende Giorgio by Moroder zijn levensverhaal.

Fijn techneutenweetje: bij de opnames van Moroders verhaal werden drie verschillende microfoons gebruikt, die elk hoorde bij een periode in zijn leven: één voor de jaren veertig en vijftig, één voor de jaren zestig en zeventig en één voor het heden en de toekomst. Het lijkt onwaarschijnlijk dat er luisteraars zijn die het verschil horen, maar het tekent de precisie van Thomas Bangalter en Guy-Manuel de Homem-Christo.

Begin 2021 hingen de twee hun robotpakken voorgoed in de kast. Random Access Memories was hun laatste studioalbum. Tien jaar na verschijnen staat het fier overeind als een hoogtepunt in hun oeuvre (al zullen dancefanaten waarschijnlijk een andere favoriet aanwijzen).

De nu verschenen jubileumeditie bevat extra materiaal. Interessant, leuk om te horen, maar te begrijpen is ook wel dat het indertijd het album niet haalde.