Recensie: Feest bij Goldband in Afas Live, al doet de zang pijn aan de oren

Goldband vierde vrijdagavond zijn recente succes met een donderend en zwetend feest in Afas Live. Heerlijk, al deed het zingen van de drie pijn aan de oren.

Toen de coronamist begon op te trekken, was het voor iedereen duidelijk: er zou gefeest worden. En hard ook. Alleen waar was nog niet bekend. In de clubs? In het café? Of toch op de festivals en in de concertzaal? Goldband wist het wel: overal waar de band zich laat zien, ontstaat nu al ruim een jaar een oorverdovende viering van de vrijheid.

De Haagse pretfabriek levert vermaak per strekkende meter. Ongegeneerd hedonistisch, totaal ongecompliceerd en aanstekelijk vrolijk. Een grote triomf was er augustus vorig jaar op Lowlands, waar het drietal een kroon op het feestseizoen zette. Daarna volgden de beloningen: de Popprijs en drie Edisons. En dit weekend drie uitverkochte shows in Afas Live om al dat succes nóg maar eens te vieren.

En dat deed Goldband tijdens het eerste deel van het drieluik alsof de feestzucht in al die maanden nog voor geen procentje is geluwd. Tegen een decor met daarin de Scheveningse Pier en de golven van de Noordzee deed het trio waarvoor de 5500 fans (vrijwel zonder uitzondering 30-minners) kwamen: een feest bouwen zonder rem.

Valse zangnoten

Het geluid van de band wortelt in de jaren tachtig van A-ha, Modern Talking en Het Goede Doel. Het blijkt al tijden de perfecte mix voor wat je na een serie biertjes ook maar wil: het meegalmkanaal maximaal open zetten op de prenatale ballade Kinderwens, richtingloos springen op de beats van Dit is voor jou of boybanddanspasjes maken op Ja ja nee nee.

Afas Live vond alles prachtig. Ook de valse zangnoten die zich gedurende de avond kwadratisch leken te vermenigvuldigen. De zaal heeft met het jaarlijkse Songfestival-opwarmfeestje Eurovision in Concert al heel wat zwabberende stembanden moeten weerstaan, maar slechtere zangers dan de drie frontmannen van Goldband zullen er daar vermoedelijk nauwelijks het podium hebben beklommen.

Goldband compenseerde die dreunende onvoldoende op het vocale rapport met een 10 voor knaldrang en eervolle vermelding voor overtuigingskracht.

Hotel California

Ook de opbouw van de show was goed, met de grote knalhits gedoseerd uitgeserveerd, bedoeld om het vreugdevuur steeds weer op te poken. Alleen een geestig bedachte – maar in de praktijk enigszins langdradige – Scheveningse hertaling van Hotel California (met Spike van Zoest van Di-rect en Camiel Meiresonne en Niels de Maa van Son Mieux op gitaar) deed het tempo enigszins inzakken.

Tijdens hun zegetocht door Nederland waren de mannen ook in opspraak geraakt toen zanger Milo Driessen in een clubzaal voor het oog van een telefooncamera een witpoederig genotsmiddel consumeerde. Niemand in de zaal had er aanstoot aan genomen, maar online buitelden de afkeurende meningen van de thuiszitters over elkaar heen.

Die kenden het nummer Witte Was van de band vermoedelijk niet. Goldband bewaarde die ode aan de geestverruiming in Afas Live tot de toegift (Driessen: ‘Filmen maar!’). Maar toen was de extase ook volledig en trilden zelfs de muren van de zaal mee met de menigte.

Op zaterdag en zondag speelt Goldband opnieuw in Afas Live.