Recensie: Fantastic Beasts 3 mist diepgang, zelfs met de beste acteurs

Een nieuwe boef, dezelfde structurele problemen: Fantastic Beasts: The Secrets of Dumbledore is leuker dan zijn voorganger, maar zelfs de meest getalenteerde acteurs kunnen de personages niet tot leven wekken.

Even leek het erop dat het derde deel uit de Fantastic Beasts-serie, The Secrets of Dumbledore, er nooit zou komen. Voorganger The Crimes of Grindelwald werd door vrijwel iedereen afgekraakt. De film zou te saai en ongeïnspireerd zijn. Een teleurstelling van de schrijver J.K. Rowling die ons de geliefde Harry Potter-boeken bracht.

Alsof dat nog niet erg genoeg was, verloor de film ook nog een van zijn belangrijkste sterren. Johnny Depp, die in de eerste twee films de slechterik Gellert Grindelwald speelde, werd in 2020 door productiehuis Warner Bros gesommeerd de franchise te verlaten nadat hij zijn smaadzaak had verloren tegen de Britse krant The Sun. De krant had hem een ‘vrouwenmepper’ genoemd, naar aanleiding van de beschuldigingen van mishandeling door zijn ex-vrouw, actrice Amber Heard. De opnames van de derde Fantastic Beasts-film waren toen al begonnen.

Nu, drieënhalf jaar na het verschijnen van The Crimes of Grindelwald en anderhalf jaar nadat Depp werd gevraagd de set te verlaten, is ie er dan toch. De Deense acteur Mads Mikkelsen vervangt Depp in de Harry Potter-prequel. De keuze voor Mikkelsen als de Hitlerachtige schurk blijkt een goede – misschien zelfs een betere dan de originele keuze voor Depp.

Nieuwe Fantastic Beasts is een verbetering

Fantastic Beasts: The Secrets of Dumbledore is een verbetering ten opzichte van zijn voorganger. Regisseur David Yates lijkt de franchise te behoeden voor de ondergang, al is het gevaar nog niet helemaal geweken. Zo blijkt de film verrassend weinig voor elkaar te krijgen qua vordering van het verhaal, terwijl The Secrets of Dumbledore toch zo’n tweeënhalf uur duurt.

The Secrets of Dumbledore brengt wel wat plezier terug in de franchise, al kampt de film met dezelfde structurele problemen. Het kernprobleem is dat de hoofdpersonages niet interessant of complex genoeg zijn om een verhaalboog te rechtvaardigen die vijf films zal overspannen. Zelfs de meest getalenteerde acteurs kunnen de personages niet tot leven wekken.

Met dit derde deel slaat Fantastic Beasts ook een nostalgische weg in: muziek uit de Harry Potter-films, veel aandacht voor een jonge Albus Perkamentus (Jude Law) en locaties uit de Harry Potter-reeks. Deze nostalgie redt de film enigszins, maar verder is die veel te lang en simplistisch (ondanks de knip- en plakmontage die een complex plot lijkt te suggereren).

Liefde

The Secrets of Dumbledore onderzoekt verbroken relaties. Centraal staat de relatie tussen Albus Perkamentus (Albus Dumbledore in de van oorsprong Engelse boeken) en Gellert Grindelwald – ooit geliefden, nu rivalen die tegenover elkaar staan in de oorlog tussen tovenaars en dreuzels. Ook broer Aberforth (Richard Coyle), die we al kort zagen in de laatste Harry Potter-film, krijgt een grotere rol.

En dan is er ook nog is er de relatie tussen dreuzel Jacob (Dan Fogler) en heks Queenie (Alison Sudol), die onder druk komt te staan naarmate Grindelwald meer macht krijgt.

Meer dan voldoende verhaallijnen voor een gelaagde, interessante film, zou je denken. Helaas komt die nooit helemaal van de grond, vooral omdat al die verschillende relaties niet genoeg worden uitgediept. En het uiteindelijke antwoord dat de film op al deze gebroken harten geeft – namelijk dat liefde alles oplost – is niet bevredigend genoeg. Integendeel; het einde, waarin alles op een typische Rowlingmanier zijn hoogtepunt bereikt, is vooral onbevredigend.