PlusAchtergrond
Programmeurs van de Melkweg vonden De Dijk in de jaren tachtig ‘pittig en primitief’
Honderden bands stuurden in de jaren tachtig cassettes met demo’s naar de Melkweg. ‘Muziekarcheoloog’ Marco van Dalfsen vond een boek waarin programmeurs de toegestuurde muziek becommentarieerden.
De muziek van De Dijk, toen nog niet doorgebroken, werd ‘pittig’ bevonden, maar toch ook wel ‘primitief’. Over een ontvangen demo van de groep Razzia BV (lekkere naam) oordeelde de dienstdoende programmeur: ‘Natte kruis wave. Niks aan; schone luier graag!’ Blue Murder dan, in de jaren tachtig zeker in artistieke kringen in Amsterdam een geliefde groep: ‘Onderhoudend. Beetje nepdramatiek wel.’
‘Best een straf’
In de hoop er te kunnen optreden stuurden in de periode 1980-1985 honderden bands een democassette naar de Melkweg. Duizend van die cassettes werden door programmeurs van de popzaal beoordeeld in het ‘cassetteboek’ dat verzamelaar Marco van Dalfsen terugvond in het archief van de Melkweg. “Een van de programmeurs vertelde me dat ze het indertijd soms best een straf vonden zich door die enorme hoeveelheid cassettes te moeten worstelen, maar na al die jaren is het nu heel leuk om te lezen wat ze van de muziek vonden.”
Als jongen wilde Van Dalfsen (51) archeoloog worden. Het liep anders: hij is adviseur op het gebied van energietransitie. Maar in zijn vrije tijd is hij, zoals hij het zelf noemt, muziekarcheoloog. Zijn bijzondere interesse gaat daarbij uit naar demo’s: muziekcassettes met eigen opnames die popgroepen naar platenmaatschappijen of popzalen stuurden in de hoop een contract dan wel een optreden in de wacht te slepen. Van Dalfsen heeft een collectie van rond de 5000 democassettes, keurig gearchiveerd en beschreven en deels ook gedigitaliseerd. Ook heeft hij een eigen website Diggin Demos, waar demo’s kunnen worden beluisterd en interviews met makers ervan zijn te lezen. 2,5 jaar werkte hij aan een digitale bladerversie van het demoboek van de Melkweg, dat geïnteresseerden niet alleen in staat stelt het te lezen, maar hun ook de mogelijkheid biedt de beschreven muziek te beluisteren, althans een deel daarvan.
150 groepen
Van Dalfsen: “Van 150 van de groepen uit het boek bleek ik een democassette in bezit te hebben. Soms weet ik uit de beschrijving honderd procent zeker dat de cassette die ik heb dezelfde is als die indertijd naar de Melkweg is gestuurd, in andere gevallen heb ik die zekerheid niet, maar gaat het in elk geval om een demo uit dezelfde tijd. Verder dan een jaar zit ik er niet vanaf. Ik speur nu naar de resterende 850 cassettes.”
Rowwen Hèze
Opvallend op Van Dalfsens site is de geluidskwaliteit van de demo’s, die veel hoger is dan je zou verwachten. “Ten eerste: cassettes zijn veel beter dan vaak wordt gedacht. En die bands zullen er ook hun best op hebben gedaan. Ik digitaliseer op goede apparatuur, maar mijn softwarebewerking daarna is heel eenvoudig, ik doe niet aan mastering of zo.”
Hij vindt het heerlijk om uit te zoeken wie er achter de vaak onbekend gebleven groepen in het demoboek van de Melkweg zaten. “Mensen vinden het vaak heel leuk als ik ze benader over hun muziekverleden; het was de beste tijd van hun leven. Ik ontdekte ook dat leden van niet doorgebroken groepen soms op een andere manier toch succesvol werden. De groep Another Face bleek een voorloper van The Scene te zijn. En in Bad Edge zat Jack Poels, die later zanger van Rowwen Hèze werd.”
‘Echte songs’
Heel goed vindt Marco van Dalfsen de democassette die hij bezit van de Amsterdamse newwavegroep Terras Bangkok, die ook in het Melkwegboek voorkomt: “Heel frisse, originele muziek. Nooit echt wat geworden, maar hun gitarist Eric van Eerdenburg is tegenwoordig directeur van Lowlands.”
Soms zaten de programmeurs van de Melkweg er in hun oordeel nogal naast. Zo schreef een blijkbaar Engelstalige programmeur over Eton Crop: ‘Personally I find it passé.’ De groep uit Kudelstaart zou een persoonlijke favoriet van de legendarische en invloedrijke BBC-diskjockey John Peel worden. “Maar de programmeurs hadden het vaak ook goed. De Engelse groep Pulp vond pas in de jaren negentig in de Britpoptijd succes, maar was al heel vroeg in de jaren tachtig actief. Over de demo die ze toen naar de Melkweg stuurden, staat in het boek: ‘Dit is leuk. Niet altijd zo goed gespeeld, maar wel origineel. Echte songs. Sprekende teksten.’”
Het boek van de Melkweg is hier in te zien.
