Pieter Derks, een geniale robot die kant-en- klare analyses uitspuwt (***)

Dit is een klinisch college, opgelepeld in een krankzinnig hoog tempo. Voor je buiten staat, ben je de helft alweer kwijt.

Absurditeit
Jammer, want inhoudelijk heeft hij wederom een sterk verhaal. Door vanuit het verleden én de toekomst naar 2015 te kijken, wijst Derks op de absurditeit van het heden. Mensen hadden zich in de jaren zeventig waarschijnlijk wel iets voor kunnen stellen bij een smartphone, maar zouden ze het gebruik ervan ook begrijpen? Dat we bij regen niet meer omhoog staren, maar naar de buienradar op ons schermpje?

Derks schetst daarnaast een hotel waar geen Bijbel op het nachtkastje ligt, maar een nieuw religieus boek. Een boek waarin het kapitalisme een voetnoot is, heroïsch uit de weg geruimd in de eerste helft van de 21ste eeuw. Wrang en uitdagend.

Robot
Toch lijkt er maar weinig écht uit zijn kloten te komen. Derks is als een geniale robot, die kant-en-klare analyses uitspuwt met precies de juiste hoeveelheid grappen. Maar wat zou er gebeuren als je Derks een enorme klap voor zijn bek geeft? Zou hij dan tekenen van pijn vertonen? Zou hij boos worden? Of zou hij die klap direct verwerken in een welluidende conference over zinloos geweld?

Zelfs de anekdotes over zijn dochter zijn gladjes. Pas tijdens een conference over de belabberde service van Ryanair toont Derks uiteindelijk wat menselijke emotie. Een hele geruststelling.