Overrompelende expo in Het Hem: van mensenratten tot straathonden, helaas alleen via livestream

‘Negen kunstacademies, honderdvijfenzeventig jonge kunstenaars, één tentoonstelling,’ dat is de pay-off van de expositie All Inn, tot en met zondag in Het Hem. Het is voor het eerst dat pas afgestudeerde kunstacademiestudenten van álle Nederlandse bacheloropleidingen beeldende kunst gezamenlijk hun werk presenteren, stelt curator Rieke Vos, die met All Inn een antwoord wil bieden op het door COVID-19 versnipperde eindexamenseizoen van 2020.

Toen Vos met de organisatie begon, had zij nog de hoop dat er publiek welkom zou zijn. Maar Het Hem mag dan een doorstroomlocatie van 9000 vierkante meter zijn met ruimte voor 900 bezoekers, net als in musea kunnen er nu slechts een handvol kunstbonzen en -journalisten op afspraak naar binnen. De meeste kunstenaars presenteren zich daarom in een ‘experimentele livestream’ van Sid Dankers en Mike Megens (afgestudeerd in de richting autonome kunst aan de AKV St. Joost). Het wordt een soort Achterwerk in de kast als gesamtkunstwerk; een platform voor alle jonge makers om hun werk aan de wereld te tonen en een reactie uit te lokken.

Het is een doekje voor het bloeden, want All Inn had een groot publiek verdiend. De variëteit is enorm, de kwaliteit is hoog, en in Het Hem lijkt alles nog net iets bijzonderder – zelfs een grote hoop schuursponsjes krijgt er allure.

Er zijn sculpturen, installaties, performances, tekeningen, foto’s, schilderijen, sculpturen en video’s. En combinaties van alles natuurlijk. Emma Priester, afgestudeerd in de richting ‘fine arts’ aan de AKI in Enschede, maakte The shape of the moment, een delicaat spel van zwaartekracht en beweging. Het bestaat uit vier sculpturen, elk weer bestaand uit een schijf van was op een smalle, roestige strook – het soort strook dat overal in het industriële gebouw uit muren steekt.

Mensenratten

Sachia Pereira Stolle (Willem de Kooning Academie) focust op het gedrag van mens en dier in kunst en de openbare ruimte. Hij maakte een overrompelende installatie op de kop van de 200 meter lange schietbaan in de kelder. In de krochten van de voormalige patronenfabriek liggen uitgetelde, laveloze mensenratten tussen bierflesjes; op een groot scherm danst en twerkt een mens in rattenpak op europop.

Emmie Liebregts (St. Joost) creëerde met The departed doubter een gevoelige ode aan twijfel. Het is een installatie en performance ineen: Liebregts, die van top tot teen schuilgaat onder een pak dat is gemaakt van een matras, zit op de rand van een bed – een twijfelaar –, waarin het contour van een lichaam is uitgespaard. Ze staat op, loopt naar de andere kant van het bed en verdwijnt dan in de uitgespaarde ruimte. Om de handeling een poosje later andersom te verrichten.

Al even intrigerend is de autobiografische performance van Madelief van de Beek (Willem de Kooning Academie): fuck, volgens mij doe ik feminisme verkeerd. Zij is te zien op vijf roze en rode televisies. Op de een praat ze over eigenwaarde en eenzaamheid, op een tweede scherm kweelt ze een zoetgevooisd lied, op een ander is een close-up van haar rood gestifte mond te zien. Telkens als de mond ‘Show your boobs’ zegt, trekt een jongeman op een roze krukje zijn trui tot boven de tepels omhoog.

Karin Kytökangas (KABK Den Haag) hing een enorm gordijn in de gigantische ruimte, dat zachtjes heen en weer deint omdat erachter een ventilator staat te draaien. Het doet denken aan Show IX, Curtain Room (1965) van Marinus Boezem, maar diens gordijnen waren wit, en op dat van Kytökangas staat een patroon gevormd door ontelbare keren ‘ha ha’ onder en naast elkaar.

Straathonden

Kee van der Meer (Willem de Kooning) toont de welluidende titel I know I may be young, but I’ve got feelings too, And I need to do what I feel like doing, So let me go, and just listen. De video is schatplichtig aan beduidend minder artistiek verantwoorde werken, een fascinerende mix van André van Duins Animal Crackers en de realityshow Ex on the Beach. Beelden van agressieve straathonden op stranden van Marokko zijn gecombineerd met weinig verheffende dialogen en scheldpartijen uit het ‘All Starsseizoen’ van Ex on the Beach. ‘Kankerkut-dit’, ‘fuckhoer-dat’, ‘fucking respectloos’ als commentaar op de rol en de dilemma’s van de hedendaagse vrouw – en dat in sappig Vlaams met Smack my bitch up van The Prodigy op de achtergrond.

All Inn: t/m 4/4 van 12.00 tot 20.00 uur via hethem.nl