Ontwerpers van Martan vertellen hun verhaal in een film

Martan is een samenvoeging van Marten en Kristan, de tweede namen van Diek Pothoven (25) en Luuk Kuijf (29). Vier jaar geleden afgestudeerd aan ArtEZ in Arnhem, presenteerden ze begin 2017 hun eerste collectie. Dat moest maar meteen ‘vet en groot’ in De Gashouder, als opening van Amsterdam Fashion Week.

Omdat ze in een show niet hun hele verhaal konden vertellen, maakten ze er met regisseur Daan Groot (destijds net afgestudeerd aan de Nederlandse Filmacademie) een modefilm bij van anderhalve minuut. Die film, Martan genaamd en volgens de heren een ‘soort uit de hand gelopen modeshoot met Jasper Abels’, werd op het Fashion Film Festival van Istanboel bekroond met de New Discovery Award.

Pot­hoven: “Geen idee waarom de respons zo door het dak ging, het werkte gewoon.” De glazen award sneuvelde overigens al dezelfde avond in het feestgedruis. Typerend voor de relaxte houding van de twee vrienden die alles en iedereen kennen in modeland.

Aangespoelde vreemdeling

Het riekte naar meer en dus is er nu een nieuwe film: House of Salt. Losjes gebaseerd op het verhaal van de zogenoemde Piano Man, een man in pak die in 2005 aanspoelde op het strand van Kent, maandenlang niet sprak en alleen opleefde als hij pianospeelde. De hele wereld was in de ban van deze mysterieuze man.

“Toen we in Istanboel waren, werden we zo hard geconfronteerd met die stromen vluchtelingen die binnenkwamen. In een wereld waarin de boot wordt afgehouden voor iedere willekeurige vreemdeling, is het zo’n paradox met deze aangespoelde vreemdeling die geclaimd werd door iedereen. We hebben een verhaal geschreven over xenofobie, over hoe het hebben van een nieuwe gemeenschappelijke vreemdeling binnen een groep kan verbroederen of juist voor frictie kan zorgen. Geen belerend verhaal over vreemdelingenangst, maar juist een fantasievolle vertelling. Willem Gerritsen, onder meer regisseur van Penoza, heeft ons verder

geholpen. Het is een abstract verhaal en non-spoken, er zit wel een soort Hongaarse wartaal in. De bedoeling is dat je al kunt voelen wat ze zeggen.”

Asko Schönberg tekende voor de muziek; Czar Amsterdam, ‘echte kanonnen’, deden de productie. “Zo is het heel snel een grotemensenfilm geworden,” zegt Pothoven, die nog nauwelijks kan geloven hoe het project ‘zo lekker uit de hand is gelopen’.

Eva Bartels is een goede vriendin van Pot­hoven, zo ging het balletje qua topacteurs rollen. Gijs Naber zou de hoofdrol spelen, maar hij kreeg last minute een rol in een grote buitenlandse serie. Het duo is nu dolgelukkig met groot talent Minne Koole. “Toen Willem Olga belde om haar over te halen mee te doen en zei dat Minne meespeelde, zei ze meteen: ‘Say no more, bes­te acteur van Nederland, ik doe mee, ik hoef het script niet eens meer te lezen.’”

Zuiderhoek liep woensdagavond in het Muziekgebouw aan ’t IJ niet mee in de show voorafgaand aan de première van House of Salt; ze was in Frankrijk. Benja Bruijning kon ook niet, Koole had een voorstelling, maar er bleven genoeg acteurs over: Eva Bartels, Mathias Webster, Tanja Jess en Christine van Stralen liepen wel mee.

Mooi gedekte tafel

De kleding, zo’n 24 looks, werd ontworpen voor de personages in specifieke scènes. Iedereen komt uit de zee bij een huis en treft daar een gezelschap aan. Het is op het eerste gezicht een familie aan een mooi gedekte tafel, maar blijkt een bijeengeraapt zootje.

“Ze hebben allemaal een verschillende mate van natheid die symbool staat voor hoe puur hun gebruiken, gevoelens en manier van doen nog zijn. De opgedroogde personen zijn xenofobischer en radicaler in hun groepsgedrag dan de nattere mensen.”

Stoffen werden onder meer met siliconen bewerkt, waardoor bijvoorbeeld de jas van de dripping man doorweekt lijkt. Een bewerking met epoxy moet het geheel semiflexibel houden. Uit gelamineerde schelpen werden vormen gelaserd die als sluitingen en constructie-elementen dienen. Prints voor overhemden werden geïnspireerd op de golven op schilderijen van David Hockney.

Twee volle draaidagen op een landgoed in Hilversum, een halve dag op het strand en een halve in de studio waren nodig voor het 11 minuten durende House of Salt, een project dat anderhalf jaar geleden al startte. Over enkele dagen hebben ze een privéscreening met de crew van

het Eye Filmmuseum. “Dan krijgen we onder meer advies naar welke filmfestivals we het best kunnen inzenden. Ons doel? Wat denk je? Het Tribeca Film Festival”.

Merknaam bouwen

Een toekomst als filmmaker zien de heren wel zitten, maar altijd naast alle modeprojecten. “Onze collectie verkopen interesseert ons niet. Wij zijn bezig met een merknaam bouwen, waardoor we nieuwe klanten krijgen en we met het geld dat we daarmee verdienen onze films, campagnes en shows kunnen maken.”

House of Salt is hun visitekaartje. Reeds op de academie startte Pothoven met het regisseren van shows voor andere labels. Tegenwoordig ontwerpt hij het concept en regisseert hij shows van onder meer Sjaak Hullekes en Scotch &

Soda, en bedenkt hij samen met Kuijf campagnes en evenementen voor l’Oréal en Bugaboo. Ook organiseerden ze het vijftigjarig jubileumfeest van kapper Rob Peetoom. Vorige week nog was Pothoven in Parijs voor de coutureshow van Iris van Herpen, om daarna meteen door te reizen naar Valencia voor Loïs Jeans.

Luuk Kuijff landde dinsdagochtend vanuit New York, waar hij drie weken verder werkte aan hun voorstellen voor een groot parfumhuis: vijf geuren gebaseerd op scènes uit de film. “Volgende week krijgen we een go, maar als het doorgaat, blijft het heel gelimiteerd hoor. Niet dat Douglas ineens vol staat met Martan­parfum.”

Ook komt er een capsulecollectie aan, met ‘meer draagbare stuks’ als T-shirts, die ze hopen bij Droog Design en Menage a Trois in Amsterdam te gaan verkopen.

Modeontwerper Johannes Offerhaus draagt al een prototype. Een dag voor de show zit hij in het atelier van Martan aan de Blauwburgwal achter de naaimachine. “Ik spring bij op piekmomenten.” Pothoven en hij zijn zeer goede vrienden. “Nee geen setje, Johannes is hartstikke hetero, al hadden onze ouders ons graag uitgehuwelijkt.”

Offerhaus staat ook op de aftiteling van House of Salt. Als ‘handler vis’. Een te vroeg gestorven vis moest tijdens de opnames eerst nog op de grond spartelen. Offerhaus bediende buiten beeld als poppenspeler de touwtjes. “Denk nu niet dat dat makkelijk was. Blije vis, emotionele vis, slapende vis, we hebben ze allemaal gehad.”