Nieuwe Marvelheld Morbius: rommelige actiefilm vol losse eindjes

Michael Morbius (Jared Leto) is een gerenommeerd wetenschapper die lijdt aan een slopende bloedziekte, waarvoor hij drie keer per dag aan een infuus moet. Hij heeft zijn hele leven in het teken gesteld van het vinden van een geneesmiddel. Is het niet voor hemzelf, dan toch voor zijn jeugdvriend, de steenrijke Milo (Matt Smith).

Zoals dat gaat ontwikkelt Morbius een experimentele en ethisch twijfelachtige geneesmethode waar hij zichzelf aan onderwerpt – iets met het mengen van vleermuisgenen met menselijk dna. Het geeft hem een bovenmenselijke kracht, snelheid en gehoor, maar bij vlagen verandert hij door de behandeling in een soort pseudovampier met lange tanden en nagels en een onbedwingbare bloeddorst.

Van de moreel ambivalente Morbius uit de strips is hier echter geen sprake. Morbius is vastbesloten niet toe te geven aan zijn barbaarse neigingen en komt daarmee tegenover Milo te staan, die de remedie ook neemt en zonder remmingen de duistere kanten ervan omarmt.

Vlakke personages

Het is een schematische strijd tussen goed en kwaad, met bijzonder weinig karakterontwikkeling. Alle fysieke transformaties ten spijt zijn de personages aan het einde vrijwel precies wie ze aan het begin al waren.

En met zulke vlakke en in motivatie nauwelijks evoluerende personages, voelen de actiescènes als een constante herhaling van zetten, waarbij je door de overdaad aan CGI ook nog eens niet kan zien wat die zetten dan precies zijn. In de finale gooit Daniel Espinosa er ook nog een paar duizend vleermuizen tegenaan die het zicht nog verder belemmeren.

Ergens in de film flikkert soms een vaag schijnsel van de horrorpotentie die het ontstaansverhaal van Morbius heeft. Maar die potentie verzandt in een rommelige actiefilm vol losse eindjes.