Muziekjournalist Paul Evers (1950-2023): ‘Als íemand het verschijnsel ‘razende reporter’ belichaamde, dan was hij het wel’

Muziekjournalist Paul Evers is op 72-jarige leeftijd overleden. Evers begon als redacteur van Muziekkrant Oor, waarvan hij in 1990 hoofdredacteur en nog weer later uitgever werd.

‘Paul Evers was,’ zo begint de necrologie in zijn lijfblad, ‘misschien wel de meest bevlogen en fanatieke journalist die ooit voor Oor heeft gewerkt.’ En dat wil wat zeggen, want in de 52 jaar dat het muziekblad bestaat, hebben talloze grote en minder grote namen de lezers wegwijs gemaakt in de wondere wereld van de popmuziek.

‘Paul,’ schrijft de huidige hoofdredacteur Erik van den Berg, ‘stond altijd áán, en als íemand het journalistieke verschijnsel ‘razende reporter’ belichaamde, was hij het wel.’

Toen Evers in 1975 zijn opwachting maakte bij het blad, bestond de redactie uit twee soorten medewerkers: veredelde fans die van hun hobby hun werk wilden maken, en ‘echte’ journalisten met een gezonde liefde voor popmuziek. Evers behoorde tot die tweede groep.

“Ik zag mezelf echt als tussenpersoon, als doorgeefluik,” zei hij in een interview met diezelfde Van den Berg in 2011, toen Oor 40 jaar bestond. “Ik schreef ook zelden in de ik-vorm. Ik vond ’t belangrijk dat de artiest naar voren kwam en stelde mezelf in dienst van het verhaal. (...) Als ik vond dat ik te veel van mezelf etaleerde, schrapte ik dat meteen weer. Ik vond: de lezer zit niet op Paul Evers te wachten.”

Seks, drugs en rock-’n-roll

De in Naarden geboren Evers wist waar hij het over had, want hij had in Utrecht de School voor Journalistiek doorlopen. Dat was een klein wonder, want Evers, die als gitarist in allerlei bandjes speelde, voelde zich veel meer aangetrokken tot de wereld van seks, drugs en rock-’n-roll. “Studeren paste gewoon niet meer in mijn leven. Er was zoveel vrijheid en alles was zo grenzeloos... Ik heb daar erg van genoten.”

Maar na een blauwe maandag Nederlands te hebben gestudeerd, wist hij dat hij wilde schrijven. En toen hij op een feestje de toenmalige hoofdredacteur Jan Maarten de Winter tegen het lijf liep, had hij zijn roeping gevonden. Zijn eerste stuk was een recensie van een nieuwe elpee van Cher, maar hij trok er bij voorkeur op uit. “Het liefst ging ik ook met bands mee. In de bus, op reis. Er werd toen veel meer tijd in een verhaal gestopt. Ik ging rustig vier dagen met een act mee. Ik was bloedfanatiek.”

Evers viel bij Muziekkrant Oor met zijn neus in de boter. Het blad kreeg halverwege de jaren zeventig de wind in de zeilen, met een almaar stijgend aantal abonnees en een uitpuilende advertentieportefeuille. De bepaald niet eenkennige Evers – nieuwe stromingen als punk en new wave verwelkomde hij met open armen – maakte vooral naam met diepgravende reportages.

U2 en Joy Division

Hij was in 1980 de eerste Nederlandse muziekjournalist die U2 interviewde, en voor een groot verhaal over Herman Brood ging hij twaalf keer met hem op pad. Ook Joy Division, met de aan zelfmoord overleden zanger Ian Curtis, fascineerde hem mateloos. “Ten algemene ben ik er nog steeds van overtuigd dat donkere, deprimerende invloeden tot de diepste en mooiste kunstuitingen leiden. Het moet niet gaan over hoe leuk het allemaal is. Dan is ’t wat mij betreft snel gedaan, dan vind ik ’t aardig amusement, maar niet meer dan dat.”

David Bowie, Ian Dury, Joni Mitchell, Mick Jagger, Keith Richards: Evers sprak ze allemaal. Medio jaren tachtig vond hij het tijd zijn horizon te verbreden en verzon hij de serie Vuurvreters, waarin hij de paradijsvogels en zonderlinge types portretteerde. Daarnaast schreef hij spraakmakende series over piratenstations, rockmuziek in Rusland en de Amsterdamse kunstenaarsscene met Rob Scholte, Peter Klashorst en de broers Maarten en Rogier van der Ploeg.

In 1990 was Evers de gedoodverfde opvolger van De Winter als hoofdredacteur van Oor. Hij ontpopte zich tot een bevlogen inspirator, iemand die dag en nacht bezig was met zijn ‘kindje’. Zoals de huidige mede-hoofdredacteur en uitgever Koen Poolman zegt: “Paul was hartelijk, warm, gepassioneerd, een verbinder, een bon vivant.”

Was de redactie tot dan toe een gesloten bolwerk geweest, Evers gooide de ramen open en hield Oor bij de tijd. Omdat hij ook een goed gevoel had voor marketing, werd hij in 2003 uitgever van het blad, maar nadat hij in conflict was gekomen met de directie, begon hij met succes het blad Jazzism.

Een slopende ziekte dwong hem de pen neer te leggen. Paul Evers, die 5 maart overleed, laat een vrouw en twee zoons achter.