Mode-ontwerper David Laport: 'De tutu is niet zomaar uitgevonden'

'Het gaat een last-minuteje," worden, zegt David Laport (31) enigszins oververhit. We staan in zijn loeiwarme ateliertje, vierhoog achter op de Herengracht, naar zijn eerste balletkostuums te kijken. Voor een ongetraind oog zien ze er misschien pico bello uit, maar Laport is nog lang niet klaar. "We komen net uit de repetitie gerend, en we moeten nog honderd dingen aanpassen."

Solange Knowles
Naast hem staat de Brit Peter Leung (38), die dertien jaar lang bij Het
Nationale Ballet danste en sinds zijn 'pensioen' twee jaar geleden werkt als choreograaf.

Leung bedacht een stuk dat vanavond wordt opgevoerd door vijf dans­eressen van Het Nationale Ballet en een operazangeres, speciaal vanwege het Young Patrons Circle Gala; een black tie-feestje voor mensen tussen de 25 en 40 jaar. Vandaar dat hij zijn vriend David Laport, een van de hipste modeontwerpers van dit moment, vroeg om de kostuums te maken.

Laport is voornamelijk bekend vanwege de plisséstof die hij regelmatig in zijn ontwerpen gebruikt, en een jurk die hij voor superster Solange Knowles (de zus van Beyoncé) maakte. Zowel die plissés als de kanarie­gele kleur van de beroemde jurk komen vanavond terug op het podium.

Leung: "Zijn ontwerpen hebben bijna iets sculpturaals, waar ik erg van houd, en lijken de zwaartekracht te trotseren. Want als er iéts is dat balletdansers hun hele leven proberen te bereiken, is het wel dat."

Een week voor de opvoering moet er dus nog heel wat gebeuren. "Kostuums zijn heel andere koek dan wat ik normaal maak," zegt Laport. "Ik kwam erachter dat de tutu niet zomaar is uitgevonden. De rok zit precies op een hoogte zodat de danseressen totale vrijheid hebben."

Met de hulp van drie stagiaires, een coupeuse en een patroonmaker werkte hij vier weken lang, zes dagen per week, twaalf uur per dag aan de ontwerpen. De stoffen werden met de hand gerafeld en geverfd, en pas gisteren in de definitieve vorm op de lijfjes genaaid zodat de plooien zo stijf mogelijk rechtop blijven staan. "Het is gekkenhuis geweest."

Bonbon
De vraag hoe vaak Laport zijn ontwerpen heeft aangepast, zorgt voor hard gelach. "Dat is echt niet meer te tellen. Ze zien er misschien uit alsof je ze in een middag maakt, maar er hangen tien stuks op de gang die mislukt zijn, omdat ze op een of andere manier toch niet werkten op het podium."

Hij laat een foto zien van een danseres in een kostuum gemaakt uit wijduitstaande stukken gele stof, die in de taille bijeen worden gehouden. Het pakje is prachtig, daar niet van. "Maar op de repetities leek ze net een bonbon, het zag er niet uit. Ook al heb ik er weekenden aan lopen plukken: ik beslis dan toch dat het niet genoeg is."

Niet alleen Laport moest water bij de wijn doen, ook Leung moest concessies doen om mode op het podium te krijgen. "Ik heb mijn choreografie regelmatig aangepast op zijn jurken. Want de vrouwen moeten wel comfortabel kunnen dansen en zingen." Naast de kostuums maakte Laport ook de outfit van Anna Drijver, die de avond presenteert, en een stuk of tien belangrijke gasten. "Veel werk? Ach, het houdt me van de straat."