PlusMail en win
Maak kans op deze literaire nieuwjaarsgeschenken
Een ode aan het schrijvershuis, een voorproeve van een nieuwe grote roman, poëzie met goudglans. Maak kans op literaire nieuwjaarsgeschenken.
‘Een zon voor je verloren glimlach/ een zee die de koude bergen van je verdriet afbrokkelt/ levenslust op je tong/ die smelt als een sneeuwvlok.’ Het hing een week lang op mijn prikbord, het gedicht waarmee Sholeh Rezazadeh ons namens uitgeverij Ambo Anthos een nieuw jaar inzendt. Een jaar dat ‘ruikt naar de morgen/ vers, zoet, onbekend’.
Vooralsnog, ik weet niet hoe het u vergaat, ruikt dit jaar nog vooral naar oudbakken, bitter en de bekende weg. Maar het zijn gloedvolle woorden van hoop van de schrijfster die vorig jaar debuteerde met de roman De hemel is altijd paars.
De Paroolredactie ontving weer bijzondere uitgaven waarmee de literaire uitgeverijen het nieuwe jaar inluiden, en geeft die graag aan u door. Ik heb het gedicht van Rezazadeh in mijn hoofd geprent tegen de zwartgalligheid, het wacht nu in een enveloppe op een volgende lezer die wat vuur in de ogen kan gebruiken.
Stuur een mail met motivatie naar m.decocq@parool.nl om in aanmerking te komen voor een van deze nieuwjaarsgeschenken. Over de uitslag wordt niet gecorrespondeerd.
Rond zeven uur meldt zich de kraai
Waarachtige beschrijvingen uit de permafrost luidt de titel van de nieuwe roman van David Niedekker die eind deze maand bij uitgeverij Koppernik verschijnt. Ter aankondiging daarvan zond Koppernik de kleine uitgave Kraai (ook verkrijgbaar in de boekhandel). De afbeelding op het omslag is de houtsnede Kraai op een boomstam van Kawanabe Kyósai (1868-1872) uit de collectie van het Rijksmuseum.
Gericht aan de kraai die er elke ochtend is als Niedekker zijn tai chi-oefeningen doet. Meestal rond zeven uur. ‘En dan ga je verder. Ik moet ook verder. Ik heb de oefeningen gedaan, gedichten gereciteerd, de kippen eten gegeven, het nachthok schoongemaakt. Nu moet ik schrijven.’
De schrijver met het inmiddels grijze haar
De schrijver met het ooit stroblonde haar neemt plaats in de kappersstoel van Simon. ‘Ik ben bezig met een nieuwe roman,’ zegt hij. ‘Ach,’ zegt Simon. ‘Waarin een kapper het belangrijkste personage is.’ ‘Hm.’ De schrijver met het inmiddels grijze haar komt al jaren bij Simon. En Simon heeft alle boeken van deze man in huis, domweg omdat de schrijver hem die boeken geeft.
Ter gelegenheid van de jaarwisseling 2021-2022 door Uitgeverij Cossee aangeboden een tweetalig fragment uit De kapperszoon, de nieuwe roman van Gerbrand Bakker die dit voorjaar verschijnt. De Engelse vertaling is van David Colmer.
Vertelsels over de spin Anangsieh
‘Deze verhaaltjes zijn van mijn land. Ik ben in Suriname geboren. Het land van een eeuwige zonneschijn.’ Was getekend: A. de Kom. In samenwerking met de Anton de Kom Stichting maakte Atlas Contact een niet voor de handel bestemde uitgave van Ba Anangsieh, verhaaltjes van de spin uit Suriname met twee ‘eigen vertelsels’, geïnspireerd op de Anangsieh tories die zijn grootmoeder vertelde.
Op de binnenzijde van het omslag en op de titelpagina zijn pagina’s afgebeeld uit de schriften van De Kom. De verhalen Groot moeder komt en Anangsieh is hen te slim af worden in februari met andere verhalen van De Kom gebundeld in Anangsieh tories, met een voorwoord van Gerda Havertong, een nawoord van Raoul de Jong en illustraties van Brian Elstak.
Het huis van De Bezige Bij
Na anderhalf jaar thuiswerken en een verbouwing liepen afgelopen zomer de burelen op Van Miereveldstraat 1 weer vol met ‘Bijen’, zoals de medewerkers van De Bezige Bij door het leven gaan.
Nu is het weer thuiswerken, met de troost van het verhaal Van Miereveldstraat, nieuwjaarsgeschenk geschreven door Sanneke van Hassel. Opgedragen aan nummer 1, ‘het huis van de Bezige Bij’, maar vooral het verhaal van het pand met de blauweregen in het midden van de straat, zo’n beetje het laatste waar nog mensen wonen in een door diplomaten, advocaten en investeerders overgenomen buurt.
Een sappig stukje toekomst
Een tafel en stoel in het gras, een woekerende rank. Een illustratie van de Groningse kunstenaar Loes Faber (om in de gaten te houden: in februari verschijnt haar graphic novel Ik ben mijn muze) siert het gele omslag van het vooruitboekje dat uitgeverij Prometheus stuurde van Buitenleven, de nieuwe roman van Nina Polak die in mei verschijnt.
Daarin verlaten de geliefden Rivka en Esse de stad en betrekken op het noordelijke platteland een oud huis met een diepe tuin. ‘Een sappig stukje toekomst.’ Esse ontfermt zich na haar werk over de stekjes in de kas, Rivka werkt in de schuur aan wat haar meesterstuk moet worden. Maar het buitenleven heeft een verschillende uitwerking op hun binnenwerelden.
Het zal snel wéér januari zijn
Lieke Marsman, schrijft ze op haar website, wil als dichter des vaderlands ruimte scheppen voor alle kunstenaars ‘die keer op keer moeten bewijzen dat hun werk wel degelijk essentieel is; die in de verdediging worden gedrukt omdat de uitkomst van hun inspiratie nu eenmaal niet in grootverpakking bij de Action ligt’.
De stichting Collectieve Propaganda voor het Nederlandse Boek zond Marsmans gedicht Een nieuw jaar. Met gouden berkjes geïllustreerd, maar met wrange ondertoon. Waarin na geen vuurwerk een landschap ontspruit met nog eindeloze mogelijkheden. ‘Wat volgt is een ambitieus programma,/ gerund op je oude systemen.// Het zal snel wéér januari zijn./ Vrees niet: dan kun je het nieuwe hernemen.’
