Korte films, moeilijke onderwerpen: ‘Suni’ en ‘Indisch Zwijgen’ samen te zien

Bijna alle filmmakers beginnen hun carrière met het maken van korte films. Met uitzondering van speciale vertoningen en kortefilmfestivals zijn deze films zelden op het grote doek te zien. Filmdistributeur Amstelfilm brengt daar verandering in door Suni en Indisch Zwijgen, allebei ongeveer een half uur lang, samen uit te brengen.

In Suni volgen we de jonge acteur Danaé (Rosa Kreulen) tijdens een zwoele zomerdag in Amsterdam. Ze wil niet naar een huisfeestje, zegt ze, want ze moet nog leren voor een belangrijke auditie. Daar wil haar huisgenoot niets van weten. “Nee, kom nou mee, is toch gezellig,” zeurt hij. Hij tilt haar op en probeert haar mee de deur uit te slepen.

Suni zit vol met dit soort momenten. Stuk voor stuk bekeken lijken ze misschien onschuldig, maar achter elkaar geplakt laten ze zien hoe gevaarlijk het is om vrouw te zijn.

De naturalistische slice of life-benadering van regisseurs Edward de Jong en Rosa Kreulen zorgt ervoor dat de film zijn punt duidelijk kan maken in relatief subtiele scènes, zonder gebruik te maken van dialogen die het probleem van seksisme en intimidatie voor de kijker uitspellen.

Indische identiteit

De documentaire Indisch Zwijgen kiest een tegenovergestelde benadering. De film van Juliette Dominicus en Sven Peetoom kaart de zwijgcultuur rondom Nederlands-Indië aan door op beeld het stilzwijgen te doorbreken. We volgen drie derde generatie Indische kunstenaars, onder wie regisseur Dominicus zelf, die een kunstinstallatie maken over hun complexe relatie tot hun Indische identiteit.

Daarvoor gaan ze het gesprek aan met familieleden die tot dan toe altijd hebben gezwegen over hun verleden. Op een integere, ingetogen manier toont Indisch Zwijgen deze moeilijke gesprekken tussen familieleden.