In serie The White Lotus wordt de rijke westerse toerist een weinig flatterende spiegel voorgehouden

Ze worden ugly Americans genoemd. Westerse toeristen, en heus niet alleen uit Amerika, die zich arrogant, neerbuigend, luidruchtig en denigrerend opstellen zodra zij arriveren in een minder welvarend land om daar hun dure vakantie door te brengen. De meeste welgestelde reizigers worden dan opeens overvallen door een vals gevoel van empathie voor de lokale bevolking die het beduidend minder breed heeft.

In de serie The White Lotus van regisseur Mike White, die eerder verantwoordelijk was voor de sociale komische serie Enlightened (met Laura Dern), wordt zo’n gezelschap rijke Amerikanen voorgesteld. Zij zetten voet aan wal op Hawaii om in het luxe resort The White Lotus zichzelf te laten verwennen. Meewarig slaan zij het etnische bedienend personeel gade dat ook verantwoordelijk is voor het folkloristische amusement tijdens het diner.

White zet zijn steenrijke landgenoten genadeloos neer. Vooral de miljonairszoon Shane (een rol van Jake Lacy), op huwelijksreis met zijn trofeevrouw Rachel (Alexandra Daddario, bekend uit Baywatch), is een enorme hufter. Hij koeioneert de manager van het hotel, de Australiër Armond (Murray Bartlett) die er langzaam maar zeker aan onderdoor gaat. Dat alles vanwege gezeur om een verkeerd geboekte kamer. Het leidt tot een apotheose die een zeer originele wraakactie oplevert van de gastheer, die de uitdrukking ‘overal schijt aan hebben’ nogal letterlijk opvat.

Uitgebreid shot van geslachtsdelen

Het levert een van de spraakmakende scènes op waar White het patent op heeft. Af en toe geeft hij zijn publiek een draai om de oren om bij de les te blijven. In de eerste aflevering zit bijvoorbeeld een uitgebreid shot van de geslachtsdelen van de New Yorkse zakenman Mark (Steve Zahn, bekend uit Modern Family) die wacht op de uitslag van een onderzoek naar teelbalkanker.

Ook Mark behoort met zijn gezin tot de welvarende klasse, hoewel in dit geval zijn echtgenote Nicole (Connie Britton) de grootverdiener is. Zij worden vergezeld door hun beide tienerkinderen en een donker vriendinnetje van de dochter dat het reilen en zeilen van dit verknipte gezin met ingehouden afkeer gadeslaat.

White houdt de westerse toerist met een dikke portemonnee een weinig flatterende spiegel voor. Vooral het egoïsme van bezoekers is een terugkerend thema. Zelfs een van de sympathiekste personages, de alleenstaande Tanya (Jennifer Coolidge) – door de dood van haar moeder behoorlijk in de war – kiest uiteindelijk voor zichzelf, ondanks de toegezegde steun aan de sympathieke therapeute van het hotel die haar uit haar zenuwcrisis hielp. De boodschap is duidelijk: zelfs de aardigste rijken deugen niet.