PlusLiverecensie
In anderhalf uur speelt stadionband Muse Carré met grof geweld plat
Muse in Carré was zondagavond voor de ‘happy few’, een publiek van tweeduizend mensen voor een band die normaal volle stadions trekt.
Wanneer heel Carré aan het einde van de toegift Knights of Cydonia als één persoon staat te springen en het koninklijk theater uit zijn voegen dreigt te barsten, kan het niet anders dan dat iedere aanwezige de magie van het moment voelt.
Het is ook een kans die zelden voorkomt: met zo’n 2000 man aanwezig zijn bij een band die met gemak stadions vult en volgend jaar waarschijnlijk 60.000 mensen naar het Malieveld trekt.
In anderhalf uur speelt Muse Carré met grof geweld plat. Oordopjes ter bescherming van het gehoor zijn een must. Het Britse trio, aangevuld met toetsenist Dan Lancaster, is weer even dat bandje van voor de groot-groter-grootst-shows. Dat kaliber zien we volgend jaar weer, bij de wereldtour die ook Den Haag aandoet.
De geluksvogels zijn zondag in Carré, waar alleen wat lampen voor een extra showelement zorgen. Zij zien zanger-gitarist Matt Bellamy al bij opener Will of the People over het podium stuiteren en meerdere malen op zijn knieën soleren.
Collectieve pogo
Bij vlagen maakt Muse het publiek op de vloer gek. Met een staplaats heb je op die momenten maar één keuze: meegaan in een collectieve pogo.
Dan is het niet eens zo belangrijk wat er wordt gespeeld. Want eerlijk is eerlijk: Muse, dat voor zeven liedjes put uit het meest recente album Will of the People, heeft wel eens beter actueel materiaal gehad. Het is de vraag of nummers als Compliance, Liberation en You Make Me Feel Like It’s Halloween overeind blijven als je er niet met je neus bovenop staat. Dan komt het wel erg aan op de show eromheen. In Carré, waar ze op Psycho en Starlight na hun grootste hits negeren, maakt de intimiteit van de zaal veel goed.
Hoe bijzonder ook, er valt iets aan te merken op de avond. Het blijft lastig dat de leden van Muse tekortschieten in charisma, dat echt iets anders is dan het publiek opzwepen met muziek. Dat laatste gaat Muse in Amsterdam prima af, maar een band met de zaal wordt geen moment gesmeed. Dat zou een optreden dat zo exclusief aanvoelt pas echt onvergetelijk hebben gemaakt.
