Ilias: oorlog gevat in rauwe taal en prachtige klanken

Vanuit de verte staan ze erbij als onschendbare helden, de vier strijders van het Griekse leger dat op het punt staat Rome te verslaan. Eenmaal dichtbij verschijnen er barstjes in hun pantsers, slaat twijfel en moraal toe. Ilias was een van de hoogtepunten tijdens Oerol en staat aankomende week nog op Over het IJ, voordat het dit najaar de theaterzalen ingaat.

Het is de debuutvoorstelling van Konvooi, het muziektheatercollectief van spelers Victor IJdens, Jacob de Groot, Bart Sietsema, Jesse Mensah, Jasper van Hofwegen en regisseur Belle van Heerikhuizen, onder de vleugels van Orkater. Met deze trefzekere Ilias onderzoeken ze de individuele verantwoordelijkheid van de mens: ook murw geslagen door jarenlange strijd, is het van belang je rol daarin te bevragen. Verzet – in welke vorm dan ook – is altijd een optie.

Als Achilles na een geschil met Agamemnon het kampement verlaat, slaat ook bij zijn makkers Patroklos en Odysseus de twijfel toe. En dat kan een oorlog niet gebruiken, twijfel. Tegelijkertijd loopt Helena in een spannende, genderneutrale adaptatie van Mensah als een ware Judas de kameraden te verleiden, tussen hen te stoken en zo de onderlinge strijdlust van brandstof te voorzien.

De zinloosheid van de oorlog wordt niet alleen gevangen in de hedendaagse, rauwe taal (die doet denken aan het werk van Hulst & Tarenskeen, die de Ilias drie jaar geleden ook op Oerol brachten), maar ook op prachtige wijze verklankt in a capella (klaag)zang, dat weerkaatste in de duinen. Daardoor is deze Ilias zowel grof als poëtisch, even brallerig als breekbaar. Juist in die wisselwerking zit de kracht.

Hoe het prachtige duindecor (Ruben Wijnstok) van honderden blauwe paaltjes, die als grafzerken een oneindig massagraf representeren, vrijdag in een loods op de Scheepsbouwkade staat, is de vraag. Dat we van Konvooi de komende jaren nog veel gaan horen, staat vast.