PlusAchtergrond
Hoe het onconventionele Frontberichten uitgroeide tot een succesverhaal
Frontberichten begon als een experiment, maar groeide uit tot een dagelijks inkijkje in de strijd tegen corona. ‘Ik wilde laten zien hoe de mensen in de zorg het beleefden.’
De eerste vlog die binnenkwam bezorgde documentairemaker Geertjan Lassche (43) kippenvel. Niet alleen vanwege de dramatische inhoud, maar ook omdat de videoboodschap van Gor, de arts spoedeisende hulp, precies was wat hem voor ogen stond. “Dit was wat ik had bedacht: een kijkje door het sleutelgat van het ziekenhuis.”
Het idee van Frontberichten, het veelgeprezen feuilleton waarin zorgmedewerkers en andere Nederlanders die vooraan staan in de strijd tegen corona, ontstond op zondag 15 maart, de dag dat de horeca werd gesloten en de ‘intelligente lockdown’ begon. “Mijn journalistieke hart begon harder te kloppen, maar ik wist ook dat het praktisch onmogelijk zou zijn om in deze tijd met een cameraploeg mee te lopen in een ziekenhuis. Toen bedacht ik: waarom filmen die zorgmedewerkers zichzelf niet met hun telefoon?”
Een wild idee, zeker op zo’n korte termijn, maar omroep BNNVara was laaiend enthousiast en tuigde een redactie op voor Lassche. “En toen we op donderdag klaar waren met de eerste pilotuitzending, zei NPO 2 dat ze de volgende dag de eerste aflevering wilden hebben, en daarna dagelijks.”
Bange weken
Het was het begin van een bijzondere periode, niet alleen voor Lassche. “Het waren bange weken, de vrees dat Nederland Italië achterna zou gaan was groot. Ik wilde laten zien hoe de mensen in de zorg het beleefden.”
Al snel werd de redactie van Frontberichten overladen met filmpjes, soms meer dan honderd per dag. Met name in de fase dat de paniek in ziekenhuizen en in Nederland het grootst was, stroomden de ongefilterde beelden vanuit zieken- en verpleeghuizen binnen. “Lang niet alles was geschikt voor uitzending, maar sommige mensen bleken geboren vloggers, die stuurden precies op waar ik op hoopte. Soms waren de vlogs belabberd gefilmd, maar was de boodschap zo intens dat ze juist heel goed werkten.”
Lassche wilde zo min mogelijk sturen, maar liet sommige mensen wel vaker terugkomen, zodat er ‘personages’ ontstonden. Maar het allerbelangrijkste criterium voor de vlogs was authenticiteit. “We wilden geen heldendom creëren, en het ook niet dramatischer of sentimenteler maken dan het was: de filmpjes moesten een eerlijk verhaal vertellen. Je merkte na verloop van tijd wel dat mensen elkaar soms na begonnen te doen.”
Naarmate de acute crisissituatie afnam, begonnen de afdelingen communicatie en de ziekenhuisbestuurders zich er steeds meer mee te bemoeien. Lassche kan zich er nog steeds over opwinden. “De macht van die voorlichters is veel te groot. Mensen die op persoonlijke titel spraken, werden door hun werkgever teruggefloten. Ik vind dat onbestaanbaar, zulke censuur gaat veel te ver.”
Tweede golf
Daarom is het, na meer dan vijftig uitzendingen, ook een goed moment om te stoppen. Zondag is de laatste uitzending, dan staat de hele uitzending van talkshow Op1 in het teken van Frontberichten. Lassche kijkt met trots terug op de onconventionele serie die hij heeft gemaakt. “Ik denk, in alle bescheidenheid, dat het heeft bijgedragen aan het creëren van een beter beeld van de ernst van de crisis.”
Als er een eventuele ‘tweede golf’ van het virus ontstaat, komt ook Frontberichten weer terug. Lassche: “Ik hoop van ganser harte dat het niet gebeurt. Ik denk niet dat zorgverleners de intensiteit van zo’n nieuwe golf aankunnen. Deze periode zijn ze vooral op adrenaline doorgekomen, maar ik vrees dat ze dat niet nog een keer aankunnen.”
