Gouden Kalf heeft een reputatie
AMSTERDAM - Frans Weisz gebruikt beide Gouden Kalveren als boekensteun, Monique van de Ven heeft ze in de tuin laten 'grazen', en bij Paul Verhoeven zijn ze bij het bubbelbad gesignaleerd. Vanavond worden de filmprijzen weer uitgereikt. De winnaars van deze prestigieuze Nederlandse filmprijs mogen ze, tijdens het Gala van de Nederlandse film, weer trots omhoog houden.
Hoewel er in de eerste jaren nog wel eens wat lacherig over het Gouden Kalf werd gedaan, heeft de prijs in de 29 jaar van zijn bestaan een solide reputatie verworven. Een Gouden Kalf is een filmprijs die aanzien geniet. Het Kalf is de Nederlandse tegenhanger van de Gouden Beer van het Berlijnse festival, en de Gouden Leeuw van Venetië.
Bij de oprichting van het Nederlands Film Festival in 1981 - toen nog de Nederlandse Filmdagen - kwam ter tafel welk dier de Nederlandse cinematografie moest hooghouden. De Hollandse koe lag voor de hand, maar is van nature nou eenmaal niet erg sprankelend. Filmmaker Wim Verstappen kwam met het idee voor het kalf, wat nog steeds gezien kan worden als een voortreffelijke ingeving. Een kalf is dartel en fris, en minder zwaarwichtig dan die andere festivaldieren. Het paste allemaal prachtig bij de Nederlandse film, waarvan men destijds vond dat die nog in de kinderschoenen stond.
Bovendien was het sommigen niet ontgaan dat er ook een Bijbelverhaal bestaat over dansen rond het Gouden Kalf, wat de SGP zelfs nog ooit tot een kamervraag heeft geïnspireerd. Het festival heeft de bijbetekenis altijd ver van zich geschoven.
In dat eerste jaar mocht Pieter Verhoeff het Gouden Kalf in ontvangst nemen voor Het teken van het beest, als beste speelfilm. Maar er op het podium triomfantelijk mee zwaaien was toen nog een hele klus. De eerste versie van het door Theo Mackaay ontworpen beeldje, naar het voorbeeld van een kalfje uit een Lucky Lukestrip, was met marmeren voet nogal zwaar uitgevallen.
Cameraman Theo van de Sande heeft nog eens een tijd vanuit een rolstoel moeten werken, omdat hij zijn exemplaar op zijn voet had laten vallen. Waarna Mackaay de opdracht kreeg het kalf nogmaals te ontwerpen, nu in een wat lichtere uitvoering. (LEO BANKERSEN)
