Galerie Grimm toont onheilspellende werken van Michael Raedecker

Kunstenaars maken schetsen en studies om snel iets op een eenvou­dige manier duidelijk te maken, om gedachten te toetsen of een procedé te onderzoeken. Het draait om het proces, om de zoektocht. Michael Raedecker (57) noemt zijn nieuwe werken ook studies, maar snel en spontaan zijn ze niet. Integendeel.

Raedecker plukt beelden van internet, die hij bewerkt in de computer. Als hij tevreden is met zijn computerbeelden drukt hij ze af, soms wel drie keer over elkaar. Dat doet hij eerst op klein formaat, om na te gaan of de beelden die er op de computer mooi uitzien in het echt ook de gewenste diepte in kleur hebben. Vervolgens maakt hij de werken af met borduursels: in verf gedoopte draden wol, zilverdraad, macraméslierten, in acrylverf gedompelde stukken stof, propjes wol.

Wereldfaam

Het is die unieke, uiterst gecompliceerde, zeer arbeidsintensieve techniek die hem wereldfaam heeft bezorgd. En die nog altijd zijn achtergrond als modeontwerper verraadt; Raedecker studeerde modeontwerp aan de Rietveld Academie, daarna assisteerde hij enige tijd de Belgische modeontwerper Martin Margiela.

Pas daarna ging hij naar de Rijks­akademie en studeerde hij een jaartje aan de vermaarde Goldsmiths-academie in Londen. Op de voorbezichtiging aan het einde van zijn eerste jaar kocht reclamemagnaat annex kunstverzamelaar Charles Saatchi vijf van zijn doeken.

Raedecker werd een van de succesvolste Nederlandse kunstenaars in het buitenland: in 1999 kreeg hij de John Moores Painting Prize voor een van zijn met borduursels bewerkte doeken, een jaar later werd hij genomineerd voor de Turner Prize en was zijn werk te zien in Tate Modern.

Werk uit Londen

Bij Grimm, dat in maart 2018 al werk van hem toonde in de galerie aan de Keizersgracht en in het voorjaar van 2016 in het nu afgestoten filiaal aan de Frans Halsstraat, zijn nu in de pas geopende galerie aan de Van Baerlestraat de ‘demo’s’ te zien die Raedecker het afgelopen jaar maakte in zijn Londense studio. Het zijn intense werken op klein formaat (van plus­minus 50 bij 40 centimeter tot 70 bij 55 centimeter), met filmische, mysterieuze, soms een tikje onheilszwangere afbeeldingen.

Er hangt een aantal variaties op hetzelfde thema: een bosmeertje met een verlaten steiger, een lange weg naar de einder, een vrijstaande bungalow waar niemand thuis is. Het zijn op het oog simpele, vertrouwde ‘vormen’, die bij nadere beschouwing veel gelaagder, paradoxaler en complexer zijn, en waarop de kijker als vanzelf zijn eigen verhaal projecteert.

Bij de expositie verschijnt een publicatie, te bestellen via info@grimmgallery.com