Fragiele, tijdelijke verpakkingen worden blinkende objecten

Zoals bekend wordt door de coronacrisis veel meer online gewinkeld. Dus puilen de papierbakken uit met kartonnen dozen in allerlei vormen en maten. Die kartonnen dozen, daar maakt Machteld Rullens (1988) kunstwerken mee. De dozen haalt ze van straat. Ze worden behandeld met verf en epoxy, waardoor ze keihard worden. Fragiele, tijdelijke verpakkingen worden blinkende objecten.

In verband met de coronaregels hangen ze bij Martin van Zomeren achter het raam van de galerie. De panden tegenover de galerie en de sneeuw op straat spiegelen zachtjes in het raam, waardoor de dozen weer verbonden worden met buiten.

Het beschilderen van dozen begon een paar jaar geleden, toen Rullens schilderdoeken had besteld. Het beschilderen van die doeken lukte maar matig. Ze wilde graag iets goeds maken, maar het perfect witte doek boezemde een soort angst in. “Die doeken werden geleverd in heel mooie dozen, die ik toen ben gaan beschilderen. Ik heb ze opgehangen en daarna groeide het steeds verder.”

Ze vindt karton mooi materiaal. “Het zuigt de verf ook zo lekker op. Het is heel stevig, vooral als je er epoxy overheen gooit.”

Vrouwelijke voorbeelden

In die fase doet ze er vaak pigment doorheen, wat soms een onvoorspelbaar effect heeft. “Dus eigenlijk wordt er een keuze voor je gemaakt, voor mij in elk geval. Vanuit het idee dat het moet lukken. Dat is iets waar veel mensen van mijn generatie mee te maken hebben, met het idee van slagen. Dingen moeten altijd maar geweldig worden. Terwijl het veel meer gaat over het kijken en het ­plezier om iets te maken. Ik hoop dat mensen dat eruit halen.”

Het maken van kunst is voor Rullens een zoektocht. Kleuren zijn vaak het gevolg van de stemming van het moment. Of de dozen open zijn of dicht, hoe ze gestapeld zijn. Soms zie je een merkje door de verf heen. Een chique champagnedoos is duidelijk herkenbaar. Of een doos van FedEx, die ook een soort tijdsbeeld is. “Iedereen blijft veel binnen, maar die bezorgers in hun busjes blijven hun werk doen.”

Rullens gaat ook op zoek naar in­spirerende voorbeelden in de kunstgeschiedenis. Zo is Yellow Stella een referentie aan de beroemde Amerikaanse kunstenaar Frank Stella. “De laatste tijd probeer ik minder naar mannelijke kunstenaars te kijken en meer vrouwen in de kunstwereld te zoeken die een voorbeeld voor mij zouden kunnen zijn. Dat serene werk van Agnes Martin vind ik heel goed, al kan ik dat niet. Daar ben ik te jong en te ongeduldig voor. En ik kijk naar Eva Hesse, die de grens tussen schilderen en sculpturen opzocht en eigenlijk alles gebruikte.”