Een belegen, brave en saaie voorstelling van Rob Scheepers

Een korte introductie dus maar: Rob Scheepers is een heel gewone jongen, die in fancy badplaatsen zijn neus ophaalt voor het nieuwerwetse koffieassortiment. Aan Robs lijf geen ­polonaise, gewoon een bakkie zwarte troost graag. Wat voor bonen meneer dan lekker vindt, wil de hipsterober weten. “Sperziebonen!” antwoordt Scheepers.

De uit Sterksel afkomstige cabaretier vertelt dat hij halverwege is. Het leven bevalt hem prima, maar wat als hij de rustige helft gehad heeft? Wat als hij, net als vorige generaties, straks tegen enorme veranderingen aanloopt? Rob Scheepers houdt ­helemaal niet van veranderingen. Rob Scheepers houdt van wat er altijd al was.

Dat geldt helaas ook voor zijn ­humor. Vrouwen kunnen niet in­parkeren. Mensen die langer dan tien jaar bij elkaar zijn, hebben nooit seks. Zeventigplussers kunnen niet met een smartphone omgaan en ­horen er ­sowieso niet echt meer bij. Zijn echtgenote wil dat hij zittend plast, maar staat zelf de hele dag te zeiken.

Onder de plak

Belegen. Braaf. Saai. Jammer, want Scheepers is een prima performer. Hij weet hoe je een verhaal moet overbrengen, is een goede imitator en heeft tijdens de talrijke babbels met zijn publiek altijd een antwoordje klaar.

Echte gesprekken worden het overigens niet. Als hij vertelt dat zijn vrouw thuis de broek aanheeft, zoekt hij in de zaal naar bevestiging. De ­gekozen meneer geeft niet echt mee, maar Scheepers wil er niks van ­weten. Hij zit ook onder de plak, want alle mannen zitten onder de plek. Misschien zou hij eens echt zo’n ­dialoog aan kunnen gaan, in plaats van hem te overschreeuwen. Wie weet maakt het zijn wereldbeeld een klein beetje groter.