Documentaire over Igone de Jongh, en nieuwe voorstelling: ‘Ik wilde er staan zodra het weer mocht’

Ze was amper vijf maanden onderweg als zelfstandig danseres. Igone de Jongh (1979) nam eind oktober 2019 na 24 jaar afscheid van Het Nationale Ballet. Ze verlangde naar nieuwe, zelf uitgewerkte plannen. Corona doorkruiste die voornemens. “Voor het eerst in heel lange tijd had ik niet direct een voorstelling om voor te trainen, maar ik merkte al snel dat ik toch de drang had om te blijven oefenen. Ik wilde klaar zijn om er te staan zodra het weer mocht.”

Dat moment kwam zaterdag in Carré, voor 250 man publiek. De voorstelling Igone danst door, nog te zien tot en met zaterdag, verwoordt haar vreugde over het naderende einde van de crisis.

Op de Canto Ostinato van Simeon ten Holt maakte choreograaf Lukas Timulak een nieuw ballet van 50 minuten. Guido Dutilh is De Jonghs vaste danspartner. De Jongh: “De voorstelling heeft een stijl die ik nog niet zo goed ken. Veel moderner dan het klassieke ballet, ik dans ook maar een heel klein deel op spitzen. Veel bewegingen heb ik nooit eerder gemaakt, mijn lichaam wordt op een nieuwe manier getest. Heel spannend.”

Na ruim een jaar weer het podium op. Welk gevoel brengt dat mee?

“Een lekkere spanning, bijna te vergelijken met verliefdheid. Dat gevoel kun je met voor jezelf trainen toch niet oproepen en heb ik echt gemist. In Carré hangt altijd een bijna magische sfeer. Met het publiek er weer bij wordt dat gevoel alleen maar versterkt.”

U had zich net gevestigd als zelfstandig danser, wilde de laatste jaren van uw actieve dansloopbaan nog volop benutten. Dan moet zo’n pauze van ruim een jaar u extra slecht zijn uitgekomen.

“Ik kon me me er vrij snel aan over­geven. Alles stond stil, voor iedereen. Mijn prioriteiten bleven dezelfde: ons gezin, ons huis. Ik heb echt genoten dat ik extra tijd had om samen te zijn. En ik kwam uit een turbulent jaar met het afscheid van Het Nationale Ballet. Ik moest mezelf opnieuw uitvinden. Het was een zware tijd, ik was vooral heel moe.”

Over het afgelopen jaar maakte Simone de Vries de documentaire Igone – En als beloning zweef je. Wat krijgen we te zien?

“Vooral een eerlijke documentaire. Ik wilde niets verdoezelen, niets mooier maken dan het is. Wat daarbij hielp: Simone is er een meester in zich onzichtbaar te maken. Daardoor ben ik echt volkomen mezelf op beeld. Ik ben blij dat ook de liefde voor mijn vak goed naar voren komt. Je kunt goed zien hoe keihard een ballet­danser moet trainen om haar lichaam op peil te houden.”

Igone danst door, t/m zaterdag 15 juni in Carré.

Igone – En als beloning zweef je, woensdag 23.00 uur, NPO 1.