Dj Secret Cinema: ‘Weet je wat? Ik ga doen waar ik zin in heb’

Trage, zoemende bassen en echoënde snares klinken in de kelderstudio van dj Secret Cinema (echte naam Jeroen Verheij) in zijn woning in Amsterdam. Althans, zo lijkt het. “Dit komt allemaal uit de kalimba, een Zimbabwaanse duimpiano, en de Marokkaanse tamboerijn die ik heb aangesloten. Dat heb ik door de modular, een type synthesizer, heen gehaald en daar kwamen zulke waanzinnige geluiden uit. Vet hè?”

Het levert ambientmuziek met warme klanken op die je normaal niet zo snel uit een computer verwacht. En het is ook niet direct muziek die je van Verheij (49) zou verwachten. Als ­Secret Cinema is hij al tientallen jaren te zien en te horen geweest op podia in binnen- en buitenland met zijn kenmerkende techno.

Blij met rust

“Ik heb in dertig jaar tijd nog nooit een gig gemist,” zegt Verheij. Maar ook voor hem betekende corona een verplichte sabbatical en een plotse stop op het gejaagde leven van een dj die weekend na weekend van hot naar her reist. “Maar ik ben eigenlijk wel blij met die rust. Ik heb de eerste paar weken alleen maar zitten ­gamen. Ik was helemaal klaar, net als zoveel mensen in de scene. Maar ineens dacht ik: weet je wat, ik ga geen techno maken, maar doen waar ik zin in heb.”

De nieuwe stukken muziek bleken wonderwel goed te passen bij een idee van de mensen achter het zogeheten Terrastival van Mystic Garden (zie kader onderaan dit artikel). In de Hemtuin op het Hemterrein in Zaandam staat sinds dit weekend in de Black Boxloods een audiovisuele kunstinstallatie: Grid. De installatie is bedacht door grafisch ontwerpbureau Zalansworld en ontwikkeld door videokunstenaar Raito.scenography en lichtkunstenaar André Beekmans van The Art of Light. Verheij: “De installatie is een spel van licht en schaduw. In Grid worden lichtbundels anders gebroken dan normaal.”

De muziek komt van Verheij en Egbert, de dj met wie hij vaak samenwerkt en live te zien is op podia. “Ik wilde altijd al weer eens een installatie doen. Ik heb ook muziek gemaakt voor de korte film Barcode uit 2001 van Adriaan Lokman, en heb er dus een beetje ervaring mee.” Het lastige van de opdracht was dat Verheij van Grid alleen foto’s en schetsen had gezien en dat ze feitelijk maar zes dagen hadden om het stuk van twintig minuten precies te componeren.

Flarden dialogen

“Ik dacht: alles wat ik de afgelopen twee maanden heb gedaan kan ik hier perfect voor gebruiken. Dat heb ik Egbert laten horen en die zei meteen: dit is perfect. Dus ik heb alles afgestemd met het deel dat Egbert mij heeft aangeleverd: dat is meer wat we normaal op een festival zouden doen, maar dan iets psychedelischer. ­Zo zitten er ook flarden dialogen uit films in, ook om het beter af te stemmen met de lichten. Als door een soort magie paste alles heel goed.”

Aan het begin en het slot van het stuk is ook publiek te horen. “Om een beetje het festival­gevoel te geven. We gaan mensen ook wel pijnigen, want we beginnen heel erg ambient en dan gaan we toch knallen. Mensen verwachten ook Egbert & Secret Cinema zoals ze die kennen – maar ze moeten wel stil blijven zitten.”

Armlengte

In de loods mogen voorlopig maximaal dertig mensen, die tijdens de show op stoelen moeten blijven zitten in een grote cirkel met een dia­meter van 42 meter. Niet alleen om afstand te houden in verband met corona, maar ook omdat de lichten, inclusief lasers, tot op een armlengte afstand bij de bezoekers komen. “In het midden zoeken we weer meer de ambientkant op. Dan kunnen de lichten veel dichter bij de mensen komen omdat ze stilzitten.” Aan het eind wordt het tempo weer opgevoerd. “Het is een twintig minuten durende rollercoaster, qua muziek word je zeker niet teleurgesteld.”

Voor Verheij lijkt een last van zijn schouders te zijn gevallen. “Dit heeft me enorm bevrijd. De technonummers komen nu ook weer vanzelf. Er staat geen druk meer op. Ik maak nu waar ik zin in heb. Ik hoef niet meer te denken over hoe een track gaat zorgen voor de handen in de lucht op de dansvloer. Ik volg mijn gevoel.”