PlusHan Lips kijkt tv
Dieptepunt: de scene waarin Martien Meiland voor 1 euro een pannenset koopt
Han Lips schrijft elke dag over wat hij ziet op tv. Vandaag: Chateau Bijstand.
Er was weer eens ophef over de Meilandjes. Lips zuchtte diep, maar moest er ambtshalve toch kennis van nemen. Het bleek te gaan om de nieuwe serie Chateau Bijstand, waarin Martien cum suis een maand lang op bijstandsniveau leven. Opeens werd door Jan en alleman de vraag geopperd of dat moreel wel zo zuiver was, armoedzaaiertje spelen voor de kijkcijfers.
Arjen Lubach fulmineerde tegen wat hij ‘armoedeporno’ noemde, in RTL Boulevard – altijd een baken van zedelijkheid – werd het genre weggezet als ‘ramptoerisme’, dat extra ongepast zou zijn in tijden van oorlog, stijgende energieprijzen en inflatie.
Nu juicht Lips discussies over media-ethiek altijd van harte toe, maar dit vond hij een beetje gezeur. Televisie kan een venster bieden op maatschappelijke misstanden, de NPO doet dat met series als Klassen en Sander en de Kloof, op de commerciëlen doen de Frogertjes of Geer en Goor alsof ze effe geen cent te makken hebben: different strokes for different folks.
Veel erger vond Lips dat Chateau Bijstand hemeltergend saai, oneindig niet grappig en gemakzuchtig en lui gemaakt is. Dieptepunt is de scène waarin Martien voor 1 euro een pannenset koopt op Slajeslag.nl. Die naam wordt nadrukkelijk genoemd, niet toevallig omdat het een site van Talpa is.
In de uitzending, die een uur duurde, maar waar geen eind aan leek te komen, is het enige moment van opwinding een politiemotor die de auto van de Meilandjes passeert. “Oh wat errug!” kirt Martien theatraal.
Zo kabbelt het maar voort. De Meilandjes betrekken een doorzonwoning (het type dat in Buitenveldert een ton of acht kost), gaan naar de kringloopwinkel (dat zag Lips ook al een keer of duizend eerder op tv) en klagen over het gebrek aan luxe. Maar de meest bittere armoede die Lips in Chateau Bijstand zag was de ideeënarmoede van de makers.
Reageren? hanlips@parool.nl.
