De helft van de stront uit de emmer scheppen, dat moet toch haalbaar zijn?

Het is dezer dagen moeilijk om niet over het hoofd van Caroline van der Plas te struikelen. Geen actualiteitenprogramma of talkshow of de voorvrouw van de BoerBurgerBeweging is in beeld. Zouden er verkiezingen in aantocht zijn?

Dat klopt: voor de Provinciale Staten. Opvallend eigenlijk hoe weinig provinciale politici op televisie te zien zijn, dacht Lips. Als het Van der Plas niet is, zijn het wel andere grootheden uit de Tweede Kamer of, godbetert, premier Mark Rutte zelf. Mensen die op geen enkele kieslijst terug te vinden zijn.

Voorbeeldige uitzondering is De Hofkar van Rutger Castricum. Al dagenlang rijdt hij lokale grootheden rond in zijn busje voor een gesprek over wat hen zoal bezighoudt in de provinciale politiek. Woensdagavond was Ines Kostić aan de beurt, lijsttrekker van de Partij van de Dieren in Noord-Holland.

Er ontspon zich een pittig debatje over dierenactivisme. De ouders van Kostić waren uit Bosnië gevlucht toen ze tien was. Ze had er gezien wat polarisatie met een land kan doen. Maar, zei Kostić, je hebt natuurlijk wel aanjagers nodig als je als politieke partij iets wil veranderen. Zo makkelijk kwam ze er bij Castricum niet weg. Voor je het weet staat er een eendenfokkerij in de fik.

Onder de rook van Schiphol vertelde Kostić dat ze het niet zo prettig vond om te worden geframed als potentiële brandstichter.

Om vervolgens even gemakkelijk met de beschuldigende vinger richting de landbouw te wijzen. “Wat we nu doen is een emmer vol met stront laten lopen om vervolgens van alles te proberen om het niet te laten overlopen.” Haar programma voor Noord-Holland: de helft van de stront uit de emmer scheppen.

Dat leek Lips een mooie gedachte. Maar weet hij nu op wie hij volgende week gaat stemmen? Nee, dat nou ook weer niet.

Meer tv-recensies? Lees alle afleveringen van Han Lips in ons archief. Lees ook de wekelijkse rubriek Sterrenstof, waarin we de mediaweek doornemen. Reageren? hanlips@parool.nl.