David Achter de Molen is terug met John Coffey: ‘Ik kan niets leukers bedenken dan met vier goede maten keihard te rocken’

Barmedewerker (2008-2011)

“Ik studeerde psychologie in Amsterdam en Afas Live, toen nog Heineken Music Hall, was mijn bijbaantje. Je kon achter elke willekeurige bar worden ingedeeld, maar er waren concerten waarbij ik per se in de zaal wilde staan. Dat van Gorillaz bijvoorbeeld. Gelukkig werkte mijn zus er ook en zij had enige invloed op de werkroosters.”

“Zo heb ik de mooiste concerten gezien. Zo vaak heb ik toen gedacht: ‘Wat zij daar op het podium doen, wil ik ook.’ Ik speelde al in allerlei bandjes, kon die gasten op het podium bijna aanraken, maar tegelijk voelde het zo ver weg. Als ik met mijn sloofje om door de gangen liep, keek ik naar de foto’s van al die muzikanten die er hadden gespeeld. Man, dat leken wel goden! Ik dacht ook dat ze allemaal miljonair waren. Nou, inmiddels weet ik dat dat niet waar is.”

“Nu gaan we er zelf staan. Het is wel serieus groot, nu ik het zo zie. Veel groter dan de zalen waarin we ooit speelden in ons eerste leven. Bijna 6000 mensen zijn er straks. Als het vol komt natuurlijk, maar de kaartverkoop loopt ontzettend goed. Er blijken jonge mensen te zijn die onze muziek pas leerden kennen nadat we gestopt waren. Ze willen ons nu voor het eerst live zien.”

“We maken nu plannen voor die show. Het wordt groter, natuurlijk. Het is geen kroeg waar je met 200 man staat te zweten. Maar vuurkanonnen, confetti? Het moet wel bij ons passen.”

Zanger John Coffey (2010-2016)

“Een cyclus rondom een plaat duurde bij ons zo’n drie jaar. Schrijven, opnemen, uitbrengen en dan optreden. Aan het einde van zo’n ronde staken we de koppen bij elkaar: ‘Willen we nog een keer?’ Als je dan ja zegt, betekent dat dat John Coffey voor verjaardagen gaat. En voor bruiloften. Nog nét niet voor begrafenissen.

“In 2015 hadden we weer zo’n vergaderingetje en toen bleken we het unaniem eens: dit keer was het antwoord nee. Ik weet nog hoe ik daarna naar huis reed en dacht: ‘Dit is gek. Het is nog nooit zo goed gegaan met de band. We hadden net een Edison gewonnen voor het album The Great News. Onze zalen werden groter. Maar toch stoppen we’.”

“Toch was ik het er ook mee eens. Dat de band een sleur was geworden is een te groot woord, maar we speelden zóveel shows. Zo’n 130 per jaar. Sommige gingen op de automatische piloot. En we waren toch begonnen vanuit een drang die teksten eruit te schreeuwen. Als je die passie voelt wegzakken, moet je eerlijk zijn naar jezelf, maar ook naar je fans.”

“Dat gevangen biertje op Pinkpop? Je moest eens weten hoeveel aanvragen we hebben gehad daar commercieel iets mee te doen. Maar dat zou cheap hebben gevoeld. We hebben het nooit voor het geld gedaan. Sterker: wat we in Nederland, België en Duitsland verdienden, ging er in landen als Tsjechië en Engeland weer uit. In die zin konden we ook makkelijker zeggen dat we zouden stoppen. We dachten echt dat we nooit meer samen zouden spelen.”

Podcastmaker (2016 - heden)

“Ik heb naast de band altijd gewerkt. Eerst hier achter de bar, daarna in de jeugdzorg als groepswerker en vervolgens als stagemanager bij Tivoli-Vredenburg. In de zomer van 2016 begon ik met een programma op online radiostation KXradio. Ik merkte dat dat meer luisteraars trok als ik het zelf via Facebook aanbood. Als een podcast dus eigenlijk. Ik besloot het ook zo te gaan noemen: Klap van de Molen, een podcast over muziek en de industrie erachter.”

“Al snel kwamen er vragen van kranten als het AD om te helpen bij het produceren van podcasts. Dat is Het Podcast Kantoor geworden. Er is nu zoveel vraag dat ik er makkelijk zes dagen werk per week aan heb. We maken vooral verhalende podcasts als De Zaak X of Het geheim van Mallorca, over de zaak-Carlo Heuvelman. True crime doet het goed.”

“Het was soms best vervreemdend. Ineens ging ik van de schijnwerpers van het podium naar de plek van technicus bij de show van anderen. Maar het voelde ook gezond: ik kwam erachter hoe tijdelijk succes is. Na een paar jaar hoefde ik nergens meer handtekeningen uit te delen en wilde er ook niemand meer met me op de foto. Terwijl ik vroeger soms best even geloofde dat wij inderdaad heel erg gaaf waren, zijn een paar jaar later gewoon weer andere bands heel erg gaaf.”

“Met mijn bedrijf zat ik net voor de grote podcastboom. Inmiddels is podcast minstens net zo groot als radio. En het blijft groeien. Maar er is nog werk te doen: niet elke goed beluisterde podcast levert veel geld op. Abonnementsdienst Podimo is nieuw, maar dat model zie ik nu niet slagen. Het is te vroeg om alles achter een betaaldrempel te stoppen, denk ik. Het gaat nu nog vooral om bereik.”

“Ik blijf straks gewoon doorgaan met mijn bedrijf. En met mijn eigen podcast over harde rockmuziek, Zes losse tanden. Doordeweeks podcasts maken en in het weekend rocken, dat lijkt me ideaal.”

Herintredend rocker (2023)

“Het was makkelijker geweest om John Coffey te laten wat het was. We hebben allemaal andere banen gevonden en drie van de vier andere jongens hebben nu ook kinderen. Het vraagt nogal een opoffering om weer met de band op pad te gaan, maar toch willen we het omdat we voelen dat de energie van het begin er weer is. En ik kan nog steeds niets leukers bedenken dan met vier goede maten in een busje stappen, keihard te gaan rocken en daarna keihard bier te drinken.”

“Of dit voor altijd is? We gaan geen nieuw album opnemen voor een halfjaartje lol natuurlijk. We kijken gewoon hoe het over een paar jaar voelt. Zoals het er nu uitziet, gaan we gewoon knallen.”

Het nieuwe album van John Coffey verschijnt deze zomer. Op 16 december speelt de band in de Afas Live.