Carine Crutzen over Neelie!: 'Leuk zal ze dit vast niet vinden'

Met een rood hoofd, zwaaiend met een doos bonnetjes staat Dic van Duin zich in het repetitielokaal als Bram Peper op te winden over het succes van Pim Fortuyn. ­Carine Crutzen (56) ziet het stoïcijns aan. "Rustig Bram, je hebt toch niet gedronken?"

Suburbia speelt Neelie!, geïnspireerd op het ­leven van oud-politica Neelie Kroes. Crutzen speelt de titelrol. Iedereen heeft een beeld van Neelie Kroes, vindt u dat lastig?

Crutzen: "We kennen alleen haar openbare kant. Ik ook. VVD-politica, minister, Eurocommissaris. In het stuk dat we spelen laat Léon van der Sanden haar ook thuis zien, zoals in die scène die je net zag. Deels feiten, deels vermoedens. Het zóú zo kunnen zijn."

"Bij die bekende kant probeer ik wel iets van haar spraak en die pokerface in mijn spel te krijgen. Zonder te imiteren natuurlijk. Het helpt dat ik een pruik heb, dat ik mantelpakjes heb die daar goed bij passen, maar ik word natuurlijk nooit Neelie Kroes. ik moet haar kern weten te raken."

Heeft u inmiddels een idee van die kern?
Ze neemt een slok cola. "Ik weet inmiddels wat meer over haar. Ik heb twee biografieën gelezen. De schrijvers van de ene biografie, twee mannen, lijken haar vooral een bitch te vinden. De biografie die door een vrouw is geschreven, is veel empathischer. Ik wil graag de middenweg tussen die twee kanten laten zien."

"Ik weet dat ze 25 jaar met haar eerste man was getrouwd, dat ze met hem sowieso een soort weekendhuwelijk had, omdat hij bij de marine zat. Dat haar kind grotendeels door haar man is opgevoed, en dat ze - ik zeg het voorzichtig - zich bij haar besluiten toch liet beïnvloeden door vriendjes."

"Ik weet niet of ik haar sympathiek vind, maar ze is wel heel sterk in wat ze doet. Soms denk je: het mag wel met wat meer gevoel. Het andere moment: ja, ze heeft eigenlijk wel gelijk."

Wilt u haar niet ontmoeten voor deze rol?
"Nee. Nou... ik had de kans toen ze in juni in De Balie werd geïnterviewd. Ik liep na afloop van de tribune en even dacht ik naar haar toe te lopen en te zeggen: 'Hallo, ik ga u spelen.' Maar wat had me dat opgeleverd? Ze had waarschijnlijk geantwoord: 'Daar heb ik niets mee te maken.'"

"Dat schijnt ze elders ook gezegd te hebben. Op persoonlijke vragen had ik toch geen eerlijk antwoord gekregen. Ik heb wel Hedy d'Ancona nog even over haar gesproken. Dat was veel interessanter, het gaat toch over hoe andere mensen haar zien."

"Bij De Balie hebben ze nog overwogen om haar door mij te laten interviewen. Dat had ik spannend gevonden! Ik had haar heel andere dingen gevraagd dan een journalist."

Wat had je aan haar willen vragen?
Lange stilte. "Nou, bijvoorbeeld of ze haar zoon nooit miste toen hij klein was. Dat ken ik, dat je je verscheurd voelt tussen werk en privé."

"Ik heb ook wel op de bank gezeten met een kind dat zei: 'Mama, je mag nu niet weggaan.' Maar ja, ik moest spelen. Nog steeds wordt er anders gekeken naar werkende moeders dan naar werkende vaders."

"Vaders krijgen nooit vragen over de combinatie werk en vaderschap. Intussen roepen we allemaal dat die vrouwen door het glazen plafond moeten. Daar gaat deze voorstelling ook over. Neelie koos vol voor haar carrière, maar was het het allemaal wel waard?"

Komt ze naar de voorstelling kijken?
"Ik denk dat ze een van haar vrienden stuurt. Je kunt je afvragen of het moreel verantwoord is iemand te spelen die nog leeft. Ik vind van wel. Kijk, ik kan me voorstellen dat zij het niet leuk vindt, maar een publiek figuur wordt het vuur aan de schenen gelegd."

"Ook haar. Nee, ik denk niet dat ze zelf komt, al hoop ik van wel."

Neelie! door Theatergroep Suburbia gaat vanavond in première in Kunstlinie Almere Flevoland. Tournee t/m 23/12