Blik op de wereld van de jongensprostitutie

Minstens 22 jongens zouden er hun prostitutienetwerk gevangen hebben gezeten. Zeven ervan deden aangifte. Het bleek voldoende om Utrechters Nico L. (65) en Hans P. (60) te veroordelen tot zes jaar cel plus tbs voor mensenhandel, ontucht en het vervaardigen van kinderporno. Enkele jongens die ze ronselden voor hun bordeel, dat volgens justitie in de loop der jaren door honderden mannen werd bezocht, waren minderjarig.

De documentaire Payboys laat vier jongens hun verhaal vertellen. Twee doen dat zelf, de andere twee durven niet in beeld. Een acteur speelt hun interviews na. De verhalen zijn soms huiveringwekkend. De twee pooiers maakten misbruik van jongens die stuk voor stuk een vluchtroute zagen uit een zeer onstabiele thuissituatie.

Hun geldnood werd inderdaad verholpen, er kwamen diepe trauma’s en vaak een drugsverslaving voor in de plaats. Ondertussen incasseerden L. en P. een flink percentage van het verdiende geld. Stoppen was onmogelijk voor de jongens, die veelal nooit hadden geleerd om hun leven in eigen hand te nemen.

Illegaal netwerk

Vooral de twee jongens die hun bestaan weer op de rit proberen te krijgen maken veel indruk. De documentaire als geheel doet veel minder. Dat komt dat doordat regisseur Willem Timmers ervoor koos de interviews nauwelijks in te bedden in ander journalistiek werk.

De details over de rechtszaak moet de kijker zelf maar opzoeken en ook hoe het de daders lukte zo’n wijdvertakt illegaal netwerk operationeel te houden blijft onduidelijk. Wel volop aanwezig: dramatische muziek en duistere beelden van handen op naakte lichamen. Zo is Payboys meer een reportage voor een actualiteitenrubriek dan een volwaardige documentaire.