Bird Dog van Marina Mascarell : steden verkennen in een gedanste roadmovie

Wat de choreografie Bird Dog van Marina Mascarell bijzonder maakt, is dat de vier dansers zich ten tijde van de livestream op totaal verschillende plekken in de wereld bevinden. De eerste danst in Lissabon door een regenbui, de tweede in New York houdt het droog, de volgende moet door een donker Tokio en de laatste door de Haagse kou.

Dankzij de keuze voor individuele, maar matchende outfits kunnen we de vier individuen die we via een splitscreen zien toch als ‘een gezelschap’ ervaren. Doordat hun afzonderlijke parcoursen veel elementen gemeenschappelijk hebben, ontvouwt zich een ensembledans.

Mascarells werk draait nooit om pure dans, maar om het anders belichten van dingen die vanzelfsprekend lijken. Onze lineaire opvatting van tijd, bijvoorbeeld (in The Unreality of Time), of het geweld tegen vrouwen op straat (Three Times Rebel).

Aan het maakproces gaat telkens grondig onderzoek vooraf en dit keer dook de choreograaf in boeken van de Finse architect/filosoof Juhani Pallasmaa.

Hoe kun je de stad op een andere manier ervaren? Om dat te tonen, laat Mascarell haar dansers vol aandacht en op gedreven tempo door hun omgeving slingeren. De camera slingert mee terwijl ze oppervlakken aftasten, steen of staal voelen, vierkante of ronde vormen vinden. Ze ruiken aan planten, luisteren naar stromend water, haken zich aan hekken en voegen zich om vuilnisbakken.

Het resultaat is een gedanste ‘roadmovie’ waarin wij als toeschouwer via hun acties en hun zintuigen vier steden tegelijk verkennen. Daarin vormen de dansers ondanks de afstand voortdurend een geheel, dankzij de techniek, maar ook door hun focus op synchroniciteit en samenwerking.

Zo maakt Mascarell een uur lang onze wereld groter en zijn we allemaal met elkaar verbonden. Knap gedaan, geestverruimend, erg fijn.