Alkibiades, de nieuwe roman van Ilja Leonard Pfeijffer, is een hele kluif − maar er valt ook veel te lachen

Elke maand tipt Het Parool een boek dat er echt uitspringt. In mei: Alkibiades, de nieuwe grote, historische roman van Ilja Leonard Pfeiffer over de extravagante, biseksuele, gefortuneerde, arrogante en ambitieuze Griekse strateeg die te boek staat als verrader van Athene. Maar was hij dat wel?

Waarom Alkibiades van Ilja Leonard Pfeijffer als boek van de maand?

Alleen al omdat de hoofdpersoon, ‘de mooiste man van Athene’ – in zwart en grijs verbeeld op het omslag van het boek door Stefan Vanfleteren – de komende weken zo niet maanden alomtegenwoordig zal zijn in stad en land; in de stapels in de boekhandels, in de etalages, op de speciaal omgekatte truck van het Centraal Boekhuis, als aankondiging voor de evenementen tijdens de omvangrijke boektournee van Ilja Leonard Pfeijffer.

Die af en toe in zijn woonplaats Genua een weekje adempauze mag nemen, maar na verschijnen van het boek aanstaande dinsdag voor drie lezingen per dag komt opdraven, omdat zijn affiniteit met de Griekse strateeg in zijn purperen mantel en met zijn immer wapperende haren groot is. En dat maakt dit boek, waarin Pfeijffers carrières als classicus en schrijver samenvallen, voor hem persoonlijk extra bijzonder.

De vorige grote roman van Ilja Leonard Pfeijffer, de bestseller Grand Hotel Europa, had een actueel thema: het massatoerisme. Hoe zit dat met zo’n boek over de Oude Grieken?

Laat dat maar aan ILP over. Hij liep allang rond met een idee over Alkibiades, omdat het een fascinerende figuur is door diens persoonlijkheid en opmerkelijke levenswandel. Maar ineens was er een angstaanjagend raakvlak met het heden, waardoor hij op 1 januari 2022 in de pen kroop: het besef dat Alkibiades een hoofdrol speelde in een periode dat de oudste democratie ter wereld in verval raakte. Die verkeerde in een ‘ochlocratie,’ de keerzijde van een democratie van populisme en versnippering – de parallellen met het nu liggen voor het oprapen...

Een activistische roman dus?

Meer dan dat: het is een roman over ambitie en falen, over liefde en verraad. En over heel veel geschiedenis van de Peloponnesische Oorlogen. ILP zelf, gevraagd om een korte pitch: “Wat ik wil bieden is de sensatie van een tijdreis. Dat je lekker lang, want het is een lekker dik boek, in een andere wereld kunt wonen die heel herkenbaar is, maar ook niet. Een beetje Game of Thrones, maar dan zonder de draken. En dan ook nog eens allemaal echt gebeurd.”

Lekker dik boek? Grand Hotel Europa was al best dik!

Dat was ‘maar’ 552 bladzijden, Alkibiadas telt er 960. Toegegeven, waarvan 200 bladzijden alleen al aan verantwoording, want ILP baseert zich op oude teksten en blijft in de toon, stijl en denktrant zo dicht mogelijk bij de wereld van Alkibiades. Op de site alkibiades.nl verzorgt de auteur een reeks minicolleges.

Oei, dat klinkt als een hele kluif?

Best wel: wees voorbereid op (hele) lange zinnen met (heel) veel bijzinnen. Op veel Griekse namen. Op veel strategische verwikkelingen en veldslagen. Op redevoeringen en replieken. Maar het boek is voorzien van speciaal gemaakte kaarten waarop alle locaties terug te vinden zijn.

Er valt ook veel te lachen met Alkibiades, in het bombast dat ILP als geen ander beheerst. En te genieten, bijvoorbeeld van de clash tussen de Atheense en Spartaanse levensstijl en van de totale decadentie van het nomadische Perzische hof. Er zijn glansrollen voor de filosoof Sokrates als grote liefde van Alkibiades en voor zijn echtgenotes Hipparete en Timandra met wie hij, in tegenstellen tot de mannen van zijn tijd, wél spreekt. Was hij inderdaad een overloper die Athene verried? Allemaal ingrediënten die maken dat de plot, aldus de auteur, ‘vanzelf al een Netflixserie is’.