Albumrecensie: Sarah Neutkens lijkt met haar muziek live inzicht te geven in haar gedachten

Sarah Neutkens is het type maker dat zich niet in één hokje laat plaatsen. Componist, pianist, maar ook schrijver, beeldend kunstenaar en model. De drang om te creëren resulteert nu in het dubbelalbum What is Sarah Neutkens thinking?, met nieuw werk voor strijkkwartet en piano, uitgevoerd door het Alma Quartet en Neutkens zelf.

Het strijkkwartet opent met Bright Edge Deep. De warme, diepe tonen van de cello stromen rustig de ruimte in. Na een minuut sluiten de overige strijkers een voor een aan. Als puzzelstukjes vallen de frases van de strijkers in elkaar. Er ontstaat een sfeervol, rustig klanklandschap dat het gehele stuk standhoudt. Af en toe borrelen er energiekere frases omhoog, maar het geheel blijft overwegend meditatief en overpeinzend.

De muziek is wat repetitief, maar heeft tegelijkertijd een ongrijpbaar karakter, zoals in Other Echoes (Arr. for Solo Piano). Tussen de herhalende frases door wordt de luisteraar toch nog verrast met een ongebruikelijke akkoordenprogressie of onverwachte overgang van twijfelend staccato naar een doelgerichter legato.

Daarnaast lijkt Neutkens’ muziek soms wel ter plekke gecomponeerd te worden. Niets in het spel klinkt overmatig ingestudeerd of geforceerd. Met name de pianostukken lijken hierdoor live inzicht te geven in de gedachtegang van de componist. Toepasselijk, gezien de albumtitel.

Het gehele album is als een muzikale matroesjka, het Russische poppetje met poppetjes erin: korte frases of noten worden langzaam aangedikt en herverpakt, om vervolgens weer te worden uitgekleed. Een herhaalrecept, maar wel effectief.