Albumrecensie Mich: zelfs in doempop zit vrolijkheid

The Cure is nog steeds de grote inspiratiebron van de Amsterdamse formatie Mich. Met de door holle synthesizers ondersteunde teksten die vaak de last van het leven aanraken, knipoogt de band zonder terughoudendheid naar de Britse newwaveband.

Het zijn dan wel de spitse jaren 80-liedjes die van Mich een hommage krijgen. Toonde The Cure vorige week in Ziggo Dome dat nieuwe songs gemakkelijk 10 minuten belopen, Mich houdt keurig de 3 minuten aan als maximale lengte.

Puntige popplaat

Het maakt van Nuts een lekker puntige popplaat, die laat zien dat zelfs in de doempop van de jaren 80 vrolijkheid te vinden was. In die zin is een The Curehit als In between Days het beste referentiepunt voor fijne liedjes als Back to Bed, She is out en The Hassle.

Die laatste heeft Sofie Winterson op zang. Zij geeft de eightiespop een fijne mysterieuze sound mee. Gitaarspel is van ontwerper Piet Parra, die ook het grootste deel van de liedjes schrijft. Hij laat zijn instrument afwisselend fris en dan weer lekker ijl klinken.

Zo blijft Mich zijn voorbeelden ook op het derde album trouw, zonder al te gedateerd te klinken.