Terug in huis bij je moeder op je 31ste: ‘Ik voelde me echt een loser’

De zoektocht naar een huis vergt geld, geduld en incasseringsvermogen. Een serie over de huizenjagers van Amsterdam: met welke dromen begonnen ze, en welke zijn daar nog van over? Jason Tjon Affo gaf zichzelf een deadline: vóór zijn 32ste weg bij zijn moeder.

Toen de relatie met zijn vriend in Amsterdam na anderhalf jaar uitging, zat er voor Jason Tjon Affo (32) niets anders op dan weer bij zijn moeder in Haarlem te gaan wonen. “Om me heen zag ik steeds meer leeftijdsgenoten met een eigen huis, en daar zat ik, 31 jaar, weer in mijn oude slaapkamer, levend uit een koffer. Ik ­combineer drie banen – receptontwikkelaar, fotograaf en barman – en mijn werk- en sociale leven spelen zich volledig af in Amsterdam. Opeens was ik acht uur per week kwijt aan heen en weer reizen en als ik pas laat klaar was, moest ik een Uber naar huis pakken. Ik voelde me voortdurend gejaagd.”

Dakloos

Zijn woongeschiedenis was altijd al onrustig, vertelt Jason. Op zijn zeventiende liep hij weg van zijn ouderlijk huis omdat de situatie daar onveilig voelde. “Een lange periode reisde ik van bank naar bank bij kennissen in Amsterdam. Toen ik een vriend kreeg, woonde ik een tijdje met hem in Schiedam en in België. Weer terug in Nederland vonden we geen huis en moest ik bij mijn moeder aankloppen, en woonden we een periode bij haar in.”

Ontmoedigend

Als Jason jaren later opnieuw bij zijn moeder moet intrekken, stelt hij zichzelf een deadline: binnen een halfjaar, voor zijn verjaardag, móét hij een eigen woning hebben gevonden in Amsterdam. Samen met goede vriendin Ewa gaat hij op zoek. “Ons budget was 1500 euro. We stelden een map samen met alle documenten die we als zzp’ers moeten overhandigen, van een uittreksel van de Kamer van Koophandel tot een prognose over ons inkomen in 2023, berekend door de boekhouder. We zochten heel fanatiek, onder meer op Funda, Woningnet en Rentslam, maar als we al voor een bezichtiging werden uitgenodigd, waren er meestal vijfentwintig anderen voor ons. Ook liep het regelmatig stuk omdat we net onder de gestelde inkomens­eis zaten – drie maal de huur als maand­salaris, in ons geval 4500 euro per maand, waarbij het tweede inkomen vaak maar voor de helft mocht meetellen.”

“Het was allemaal vrij ontmoedigend. Na een paar maanden zoeken begon ik steeds meer aan mezelf te twijfelen; ik voelde me op een gegeven moment echt een loser.”

De vrienden hebben in het begin een ­aantal woonwensen: het huis moet twee slaapkamers en een aparte keuken hebben, zodat Jason op elk tijdstip aan recepten voor zijn kookboeken kan werken, en Ewa wil liever niet meer in Zuid wonen.

“Gaandeweg hadden we steeds minder eisen, al schrokken we soms echt van de staat van een woning. Een keer kwamen we ergens waar geen verwarming was, geen keuken, en de douche ingebouwd in een kast.”

Hoewel de moed ze na een paar maanden in de schoenen zakt, is opgeven geen optie. “Iedere week postte ik in mijn stories op Instagram dat ik op zoek was naar een huis, de ene keer via een meme, de andere keer met een video of een bericht. Het leverde allemaal niets op, tot ik een privébericht kreeg van iemand die misschien iets voor ons wist. De dag erna werd ik al gebeld: ik moest binnen een kwartier langskomen om de woning te bezichtigen. Omdat ik voor een fotoshoot de stad uit was, belde ik Ewa, die er meteen op af is gegaan. De woning was een droom: gere­noveerd, met twee slaapkamers, een dakterras én een balkon. Er was wel een open keuken en het was in Zuid, en de huur lag 350 euro boven ons budget. Toch was deze kans te mooi om te laten schieten; twee dagen later tekenden we het contract en kregen we de sleutel.”

“Het moest zo zijn, want exact op de laatste dag van mijn zelf gestelde deadline, mijn 32ste verjaardag, verhuisde ik mijn spullen van mijn moeders huis in Haarlem naar Amsterdam. Het emotioneerde me toen ik me realiseerde dat dit, sinds ik op mijn 17de van huis wegliep, de allereerste keer is dat ik een woning voor mezelf heb. Een veilige plek hebben om te kunnen wonen geeft je een gevoel van eigenwaarde, onafhankelijkheid en rust – en dat is van onschatbare waarde.”