Actrice en fotograaf Randy Fokke observeert de straten van de stad.
Het was zaterdagochtend en er zat een vrouw op de schommel. Toen onze blikken elkaar kruisten, riep ze verontschuldigend dat ze ‘het niet kon laten’. Ik wilde haar toejuichen, haar zeggen dat haar impulsen goud waard waren, dat alle lifecoaches een voorbeeld aan haar konden nemen. In plaats daarvan lachte ik schaapachtig en liep verder met mijn prikstok, waarmee ik op zaterdag andermans zooi opruim in de buurt. Ook een soort van buitenspelen.
Als de lente zich aandient, denk ik vaak terug aan de dagen die ik als kind buiten doorbracht, met de bal als stralend middelpunt en de zonsondergang als grootste vijand. De bal rolde de dagen door en wij rolden mee. Buitenspelen was leven en hondenpoep onder onze schoenen hoorde erbij.
Dat laatste mis ik niet, de rest wel. Schommelen om te zweven in plaats van om te aarden, een balletje trappen op de parkeerplaats zonder te hoeven scoren, klimmen op het klimrek in plaats van op de apenrots, koppeltje duikelen om de wereld vanuit een nieuw perspectief te bezien. Laten we meer buitenspelen. Het is zo vermoeiend om elke dag te doen alsof we volwassen zijn.