Winne is de jeugdheld die in het echt niet teleurstelt

Het gebeurt zelden dat je een jeugdheld ­ontmoet die je in het echte leven niet teleurstelt, maar die met zijn karakter en menselijkheid juist nóg meer inspireert. Als je al ooit gezegend genoeg bent om zo een uniek individu te ontmoeten, ben je het verplicht aan die persoon om je waardering hardop uit te spreken. Of om met een anglicisme te spreken: om deze persoon bloemen te geven terwijl zij/hij/hen nog leeft.

Voor mij is deze persoon Winston Bergwijn, oftewel MC Winne. Ik ben opgegroeid met Nederlandstalige hiphop, dus Winne was voor mij de audio­visuele poort naar Rotterdam. Hoe poëtisch en ongepolijst Winne op nummers als Zegevieren, Lotgenoot en Pomp die shit zijn leven, zijn omgeving en zijn overlevingsdrang bezong, was het alsof een grote broer aan de andere kant van Nederland mij levenslessen meegaf. Lessen die ik dichtbij huis ook al kreeg van de rasnoorderlingen van rapgroep THC en die neerkomen op: je bent niet alleen.

Het allereerste concert dat ik ooit heb bezocht, was de afscheidstournee van Opgezwolle in de Melkweg. Typhoon en Winne traden toen ook op. Op de gang zag ik Winne staan en ik raapte alle moed bij elkaar om hem aan te spreken. “Ik rap ook,” zei ik. “En wij gaan elkaar nog tegenkomen.” Zinnen die ik de daaropvolgende jaren nog vaker zou uitspreken tegen rappers naar wie ik opkeek. Maar niemand die reageerde zoals Winne toen in de Melkweg: “Ik verheug me erop.” Kort daarna toverde hij de Amsterdamse poptempel om tot een kolkende Rotterdamse voetbalkantine, zonder dat hij ook maar één album uit had.

Zo een grote woordkunstenaar en performer als Winne kon in het echt alleen maar tegenvallen, leerde mijn ervaring. Maar het tegendeel bleek waar. Als je ooit Winne hebt ontmoet en niet onmiddellijk liefde hebt gevoeld voor hem, heb je wellicht geen hart. Hoe egoloos Winne zich achter de schermen inzet voor nieuw talent is ongekend.

Deze week verscheen op het legendarische hiphopplatform 101Barz een minstens zo legendarische studiosessie met onder andere THC en Broederliefde, als aankondiging van de So So Lobi-plaat deel 2 in samenwerking met TopNotch en Patta. Een project dat Winne in 2009 startte met rappers en producers vanuit heel Nederland met liefde als hoofdthema. Deel 2 komt op een moment dat we het misschien harder nodig hebben dan ooit.

Terwijl ik het toentertijd diskwalificeerde als soft, juich ik het nu uit volle borst toe. En realiseer ik me dat ik er toen niet klaar voor was om mezelf liefde te laten voelen. Maar nu ben ik dat, met dank aan Winne, wel. En hoe.

Rapper en schrijver Massih Hutak (1992) schrijft columns voor Het Parool.