Weer iemand dood die ik kende, maar eigenlijk niet kende
PlusMaarten Moll
Weer iemand dood die ik kende, maar eigenlijk helemaal niet kende.
Justin Townes Earle.
Maandagochtend las ik over zijn dood. 38 was hij nog maar.
De zoon van. Van outlaw troubadour Steve Earle en voormalig grootverbruiker van alles wat verdooft.
Zoonlief stapte in de voetsporen van pa en maakte negen keer de gang naar de afkickkliniek.
Alsof dat er allemaal toe doet als hun muziek door de boxen schalt. Want ja, muziek maken kon de zoon ook.
Ik draai nu al dagenlang zijn platen.
Ik moest graven, want Justin Townes Earle was weggezakt in de hiërarchie van de stapels cd’s rond de cd-speler. En toeval of niet, ik zat net in een Steve Earle-periode. Ik draaide alleen maar Train a Comin’, I Feel Alright, Townes en Live from Austin Texas.
(Er zijn meer van die monomane periodes, dan worden ze hier helemaal gek van Dylan, Springsteen, Neil Young, Stevie Ray Vaughan, Band of Horses, Willie Nelson, Chuck Prophet (en Green on Red), Lucinda Williams, Jason and the Scorchers, Ryan Adams, The Black Crowes, Dawes, Angus & Julia Stone, Sun Kil Moon, of Nick Cave.)
Of Townes Van Zandt, naar wie zoonlief door zijn vader is vernoemd, want de beste liedjesschrijver die ooit leefde.
Ik vond drie cd’s van de zoon. Mooie nummers, vooral op The Good Life, met het openingsnummer Hard Livin’.
Ik zag Justin Townes Earle voor het laatst op dinsdag 18 juni 2019. Hij trad op in Paradiso Noord.
Ook voor het eerst, moet ik erbij zeggen. Fijn concert, en fijn geouwehoer tussen de nummers door. Justin bleek heel goed te kunnen giechelen.
Dat optreden was de voltooiing van een hattrick. Ik had de zoon gezien, de vader en de heilige geest. Die heilige geest was de ladderzatte en nauwelijks uit zijn woorden komende Townes Van Zandt. (Ook een destructieve man, maar anders dan zijn vriend Steve Earle ging hij wel ten onder aan drugs en drank.)
Ik zag hem heel lang gelegen optreden in de Sleep-In in het Oosterpark (of heette het toen al Hotel Arena?). Hij speelde maar een paar liedjes voor hij er de brui aan gaf en waggelend aftaaide. Wel ging wat hij uit gitaar en keel kreeg door merg en been. Ik voelde me allesbehalve bekocht, want ik had de grote Townes aan het werk gezien.
Nu staat het nummer Harlem River Blues van de zoon al drie uur op repeat.
En straks gaat Townes in de speler. Op die plaat zingt Steve Earle nummers van Townes Van Zandt, en zoon Justin Townes Earle zingt en speelt mee.
Mooier herdenken is niet mogelijk.
