We zijn terug bij af, de Nederlandse politiek wordt weer bepaald door religieus bevlogen types

Die foto van het mislukte landgoeddagje te Hilversum blijft maar door m’n hoofd spoken. Het is sowieso al buitengewoon ergerlijk dat iemand ooit heeft bedacht dat bij informele politieke besprekingen vrijetijdskleding aangetrokken dient te worden, maar het loopt nu ook nog eens steeds meer uit de hand.

Ongetwijfeld zijn er stylisten aan te pas gekomen, maar ook die behoren toch te weten dat teksten en afbeeldingen not done zijn. Sigrid Kaag houdt zich daar dan tenminste nog aan, de ijskoningin heeft een anoniem blauw bodywarmertje met een afwerend-opstaande kraag gekozen, maar Wopke en Mark gaan all the way: allebei een (ook al blauw) shirt met korte mouwtjes, waarbij Rutte gehuld gaat in het brave Polo Ralph Lauren (met kraagje; online te krijgen voor 64,50 euro), en Hoekstra in een wel erg informeel (en erg strak) T-shirt van het beetje hippige Real Super Dry (met nog wat Japanse letters die ik niet kan lezen; 34,99 euro bij de Wehkamp). Rutte heeft het nummer 3 op zijn rechtermouwtje, Hoekstra het nummer 28 – wat ik daarvan moet denken, weet ik niet.

Maar er is meer aan de hand met dat beeld. Sigrid heeft een medaillon om, zo te zien een madonna, in dit geval de Maagd Maria. We weten inmiddels dat ze belijdend katholiek is (“God’s zegen,” zoals ze haar aftreedtoespraak beëindigde); links van haar zit de belijdende protestant Rutte, rechts de CDA-leider die per definitie belijdend moet wezen (maar vreemd genoeg niets religieus uitstraalt; dat is waarschijnlijk ook juist zijn probleem bij de achterban).

We zijn dus weer overgeleverd aan de gelovigen – voor het eerst sinds Paars 1, dat ons bevrijdde van 70 jaar confessioneel regeren, wordt het midden van de Nederlandse politiek weer bepaald door religieus bevlogen types – ook al zien ze er op het eerste gezicht zo niet uit. En eigenlijk zitten we te kijken naar wat het echte CDA zou moeten heten: Kaag namens de KVP, Rutte namens de ARP, Hoekstra namens de CHU (de meest nietszeggende van het oorspronkelijke drietal).

We zijn dus terug bij af. Waar Paars 1 de overwinning van de stad op de provincie betekende (met als motorblok de Amsterdammers Wim Kok, Hans van Mierlo en Frits Bolkestein), zijn we nu weer terug in de oer-Hollandse provincie. Zeker, met een ogenschijnlijk veel wereldser uitstraling (Kaag met haar enórme internationale status, Hoekstra met zijn multinationale roots bij McKinsey, Rutte idem dito bij Unilever), maar deep down is de vaderlandse kansel weer boven ons gesteld.

Theodor Holman (1953) is columnist, schrijver, televisie- en radiomaker. Elke dag, uitgezonderd zondag, lees je hier zijn column. Lees al zijn columns terug in het archief.

Reageren? t.holman@parool.nl.