Sinds wanneer moeten studenten de onwetendheid van een docent weerleggen?

Een docent sociologie van de UvA, Laurens Buijs, klaagde onlangs in eigen universiteitsblad Folia over de uitsluiting van andersdenkenden, de normalisering van ‘het radicaal woke gedachtegoed’ en de recentelijk ontstane ‘ideologische monocultuur’ op zijn faculteit. Hij schrijft dat hem op zijn afdeling steeds vaker het gevoel wordt gegeven dat hij een slecht persoon is die geen recht heeft op een eigen, dissidente mening, vanwege ‘toenemende politieke correctheid’ en een ‘dogmatische linkse ideologie’ die alles domineert.

Toen ik besloot zijn (opinie)artikel te lezen, bleef ik echter verward achter. Zo vertelt hij dat zijn onderzoek naar de correlatie tussen de islam en het geweld tegen homo’s gewantrouwd wordt op de UvA en dat hij daar geen financiering en begeleiding voor krijgt: ‘Ik ben als criticus op de homofobe tendensen binnen de islam vaak weggezet als een ‘homonationalist’ – iemand die homo-emancipatie zou gebruiken voor een nationalistische agenda’.

Als dit werkelijk zo is, is dat uiteraard een kwalijke zaak, waarbij zaken niet meer vrijelijk onderzocht mogen worden, maar slechts gewenste onderzoeken met gewenste uitkomsten nog bestaansrecht hebben.

Maar buiten dit punt – zijn enige concrete voorbeeld – is de rest van zijn artikel weinig overtuigend. Bovendien zijn enkele uitingen van Buijs op Twitter erg dubieus en van het kaliber-Willem Engel. Zo claimt hij ‘vanuit zijn expertise in Science & Technology Studies’, tegen mRNA-vaccins te zijn, en retweet hij nepnieuwsverspreider Robert Malone, die het heeft over coronavarianten ‘die de gevaccineerde mensen sneller zou besmetten’.

Op een universiteit moet zeker ruimte zijn voor verschillende standpunten en overtuigingen, maar dat betekent niet dat een universiteit schadelijke onjuistheden, nepnieuws en complottheorieën moet tolereren van haar docenten – en al helemaal niet als iemand valselijk claimt daar wetenschappelijke expertise over te hebben. Als dat werkelijk zo was, zou Buijs een paper hebben gepubliceerd die hout snijdt, maar hij houdt het bij een opinieartikel en gratuite tweets.

Maar daar is nog niet alles mee gezegd. Buijs twittert: ‘David Icke is lekker in zijn element. Keihard ranten over de tyrannie van Rutte. En geef hem eens ongelijk.’ En: ‘Ik ken het werk van David Icke al jaren en vind het heel bekrompen hoe de mainstream deze interessante spirituele denker wegzet.’ En: ‘Ik ben spiritueel en geloof in God, reïncarnatie, geesten, ufo’s. etc.’ Zo te zien kan Buijs zich beter aansluiten bij de Moederhartbeweging of de antisemitische FvD, in plaats van te doceren op een hoog aangeschreven universiteit.

Verder ontkent hij het bestaan van non-binaire mensen en claimt hij, wederom onjuist, dat dit geen wetenschappelijke basis heeft. Vandaar ook dat studenten en zijn eigen faculteit afstand van hem hebben genomen. Als een leraar het bestaan van homo’s ontkent, kan ik me voorstellen dat die groep zich ook gediscrimineerd voelt.

Is op een universiteit ruimte voor debatten die niets uithalen en die je met twee minuten googelen zou kunnen beslechten? Moet je überhaupt met iemand debatteren of als volwaardig sparringpartner zien als diegene niet openstaat voor een kwalitatief weerwoord en dit negeert? Zoals hij doet bij de wetenschap over vaccins?

Sinds wanneer horen studenten of collega’s op een universiteit de onwetendheid van een docent te weerleggen? Het is overduidelijk iemand die zich niet laat overhalen door feiten en niet inziet dat hij fout zit. Je hebt het over iemand die in 2023 nog stukken schrijft over de onbetrouwbaarheid van mRNA-vaccins.

Een docent die twittert dat de universiteit zijn ‘veiligheid’ in gevaar brengt, omdat collega’s afstand nemen van zijn ideeën, en zegt dat hij nu bang is dat studenten met eieren en taarten naar hem gaan gooien, zou ik als student überhaupt niet serieus kunnen nemen.

Ik hoop dat de ufo’s hem komen redden.

Lale Gül schrijft elke week een column voor Het Parool. Lees al haar columns hier terug.

Reageren? l.gul@parool.nl