Rechtbankfanaat Maarten, welkom thuis

We heten Maarten van der Tas welkom thuis. Meer dan anderhalf jaar nadat de pandemie ons allemaal trof, maar zeker óók de fanaat die al meer dan veertig jaar nauwgezet volgt wat zich in de Amsterdamse rechtbank afspeelt. Tot corona hem de toegang blokkeerde.

Net nu we een splinternieuwe, majestueuze nieuwe rechtbank kregen, daar naast de oude op de Zuidas.

Nog even voor de buitenstaander: Maarten (62) was voorbestemd tot het gilde der vooraanstaande juristen toe te treden, zoals zijn vader, maar werd als kind getroffen door een auto-ongeluk dat alles vernielde. Een hoofdrol in toga zat er niet in. Wel een bijrol als, zeg, fan van het recht, het strafrecht vooral. Gewapend met zijn onafscheidelijke tas met Belangrijke Papieren bemande hij de tribunes – en bouwde hij een reputatie als wandelende encyclopedie.

Met zijn karakteristieke, knerpende stem deed hij ons in de hal en op de gangen gevraagd en ongevraagd uit de doeken welke geziene jurist in welke zaak en waar in de geschiedenis excelleerde – of gewoon welke advocaat van het ene kantoor naar het andere was verkast.

Anderhalf jaar zat hij thuis. Tot deze week. Nu we weer verder versoepelen, laat het gerechtsbestuur ook Maarten weer binnen. Eerst op donderdagen, is de afspraak, dan stap voor stap vaker. Nieuwsgierig zal hij zijn zaken en de randverschijnselen weer volgen, en soms iets te luid van commentaar voorzien.

Wat heeft hij gedurende zijn gedwongen ban gedaan? “Me vréselijk zitten ergeren aan alles!” Geen rechtbank, én geen uitstapjes naar Vreeland, zijn geliefde geboorteplaats. “Ik was bang dat geen auto voor me zou stoppen als ik terug wilde liften. Ik was aan huis gekluisterd.”

Maarten vraagt een eervolle vermelding voor advocaat Peter Plasman, die de rechtbank verzocht hem weer toe te laten. Hij werd vervolgens met alle egards onthaald om het uit veel natuursteen opgetrokken gebouw te bezichtigen. De rechtbankpresident verraste hem met een tas vol rechtspraakparafernalia, medewerkers leidden hem rond door de hagelnieuwe zalen, het cellencomplex (ze hebben zelfs tv!) en de ruimte in het souterrain waar ‘de jongens en meisjes van de veiligheid’ hem weer hartelijk begroetten. Gehuld in toga ging hij op de foto, gezeten op de stoel van de voorzitter, een griffier aan zijn zijde.

Dat was een mooie generale repetitie en hij sprak in de marge van een moordzaak al wat advocaten, maar deze donderdag was de rentree dan echt. “Het ziet er heel mooi uit, maar ik heb nog lang niet iedereen gezien. Schrijf maar dat de bekendste rechtbanktoeschouwer van Nederland graag alle advocaten, leden van de rechtelijke macht, leden van het Openbaar Ministerie en journalisten weer spreekt.”

Doen we, Maarten.

Paul Vugts schrijft elke vrijdag over zijn werk als misdaadverslaggever. In de Taghi Podcast vertelt hij samen met collega Wouter Laumans over ontwikkelingen in het proces rond Ridouan Taghi.

Reageren? paul@parool.nl.