Opinie
Opinie: ‘Wat doen we vandaag tegen genderongelijkheid?’
Dinsdag was het Internationale Vrouwendag. In het kader daarvan was er veel aandacht voor genderongelijkheid de afgelopen dagen. Dat is fraai, maar nog lang niet genoeg, stelt Roos van Dalen. Ook vandaag, of morgen moeten we werken aan diversiteit op de werkvloer.
Internationale Vrouwendag kent zijn oorsprong ruim een eeuw geleden. Traditiegetrouw staat men op 8 maart stil bij rechten voor vrouwen zoals in het verleden bijvoorbeeld het vrouwenkiesrecht. In Nederland staat Internationale Vrouwendag tegenwoordig primair in het teken van de gelijke kansen op de werkvloer. Veel bedrijven besteden aandacht aan Internationale Vrouwendag. Van panels, tot artikelen en lezingen. Ik word daar blij van: het toont aan dat een aanzienlijk deel van de mensen het erover eens lijkt dat genderongelijkheid een hardnekkig probleem is.
Want, schrikbarend genoeg blijkt uit onderzoek dat wanneer wij in hetzelfde tempo doorgaan, het nog meer dan een eeuw zal duren voor we gendergelijkheid bereiken. Dat zou betekenen dat niet alleen ik dit niet meer ga meemaken, maar ook mijn kinderen en kleinkinderen niet. Dat moet anders, en gelukkig is daar aandacht voor.
Zorg van alle dag
Tenminste, dat was gisteren zo. Vandaag is het namelijk alweer 9 maart en is Internationale Vrouwendag voorbij. We gaan weer door met de dagelijkse gang van zaken – als we niet bezig zijn met de verschrikkelijke ontwikkelingen in Oekraïne. Ik ben echter van mening dat we ook vandaag en alle dagen die nog komen, energie moeten blijven steken in het bestrijden van (gender)ongelijkheid.
Hoe pak je dat, aan? Hoe voorkomen we dat diversiteit op de achtergrond raakt?
Het economische belang van een bedrijf is natuurlijk prioriteit. Maar hoewel diversiteit misschien niet direct winst op korte termijn biedt, doet het dat wel op de lange termijn. De kracht van diversiteit is onder andere dat beslissingen op een intelligentere manier worden genomen omdat diverse invalshoeken worden belicht. Maar dat niet alleen; denk ook aan werknemertevredenheid of vooral aan hoe vervelend ontevredenheid bij een werknemer is.
Diversiteit en inclusie (D&I) moeten voor eens en voor altijd in het dna van de organisatie en zijn werknemers geraken en op zo’n manier dat er continu energie en middelen aan worden besteed. We weten allemaal dat strenge, goede voornemens op korte termijn vol te houden zijn, maar zelden ook op de lange termijn. Vooral als het even duurt voordat je resultaat ziet, is de mens van nature geneigd de aandacht te laten verslappen.
Moeder en carrièrevrouw
Genderongelijkheid berust veelal op onbewuste, diepgewortelde sociale patronen. Niet enkel in het bedrijfsleven, maar in de gehele maatschappij. Denk aan hoe onze maatschappij aankijkt tegen moeders die voltijds werken: men keurt dat toch nog vaak af, omdat we vinden dat moeders bij hun kinderen moeten zijn. En tegelijkertijd wordt het vrouwen die parttime werken vaak veel moeilijker gemaakt om een topfunctie te bereiken, omdat ze zogenaamd minder toegewijd zouden zijn aan het bedrijf. We stellen algauw impliciet de vraag: ben jij een carrièretijger of een goede moeder? Want in de ogen van onze maatschappij kun je nog altijd niet allebei tegelijk zijn.
Dus hoe pak je dit aan? Bewustwording van deze diepgewortelde sociale patronen is van het grootste belang. Ik zie weinig kans van slagen zonder kennis hiervan. Pas als we dit erkennen en begrijpen, bewegen we naar een situatie waarin ‘onwetendheid’ niet meer geldt als excuus voor een slecht beleid of kansongelijkheid. Leer in elkaars schoenen te staan. Niet enkel tijdens vrouwennetwerken of -bijeenkomsten maar betrek ook mannen hierin.
Noodzakelijke solidariteit
Diversiteit en inclusie worden nog te vaak gezien als problemen van de minderheidsgroep die wordt benadeeld. Maar het is juist van belang dit probleem samen te dragen. Mijn ervaring is dat wanneer ook mannen zich erover uitspreken, andere mannen de neiging hebben de boodschap sneller aan te nemen. Alleen als bewustzijn is gecreëerd kunnen we werken aan de solidariteit die nodig is to break the bias.
Maak als organisatie niet alleen naar buiten toe kenbaar dat diversiteit en inclusie belangrijk zijn, maar richt intern de organisatie op die manier in. Maak dat zichtbaar voor je werknemers, organiseer regelmatig initiatieven en houdt het punt op de agenda. Ook als 8 maart weer achter de rug is.