Opinie: ‘Waarom krijgen jongeren in praktijkonderwijs toch zoveel theorie voor hun kiezen?’

Ik weet niet wie dit moet horen, maar ik loop al een tijdje rond met een verbazing die langzaam overslaat in frustratie.

Waarom moeten jongeren die praktijkonderwijs volgen toch zoveel theorie bestuderen?

Onze dochter kreeg het advies om een middelbare school te vinden voor praktijkonderwijs en/of vmbo-basis. (Ik zal maar niet uitweiden over het feit dat je op je twaalfde al geconfronteerd wordt met het concept ‘opleidingsniveau’ en dat is dan de kick-off van je pubertijd. Prettige wedstrijd.)

Weinig aanbod

Een flinke opgave in Amsterdam, met nul scholen voor kinderen met dit advies in het centrum. Gelukkig kon ze terecht bij een culinaire vakschool. Dit betekent in de eerste twee jaar 6 uur per week bakken en koken.

Ik heb haar meerdere keren geholpen met haar huiswerk – ze zit inmiddels in de tweede – en ik ben met stomheid geslagen over wat zij moet leren.

De gehele geschiedenis van de mensheid, met behoorlijk wat details over bijvoorbeeld de Industriële Revolutie. Een Duitse luistertoets vorige week. Voor wiskunde gisteren moest ze de oppervlakte van een parallellogram berekenen en natuurlijk het zeer belangrijke worteltrekken met breuken.

Want je leven is niet compleet als je deze skills niet gemasterd hebt?

Defect systeem

Ik zou weleens cijfers willen zien van vmbo-praktijk, -basis, -kaderkinderen die uiteindelijk doorstromen via mbo niveau 1, 2 of 3 naar mbo 4 en dan naar het hbo. Want het lijkt alsof het hele (defecte) systeem daar op wil aansturen. Of dat je kunt winnen bij Triviant. Beide, wat mij betreft, totaal onbelangrijk.

En daarnaast de cijfers van kinderen die uitvallen. Die denken dat ze er niet toedoen, dat ze niet goed genoeg zijn. Die onzeker rondlopen en verdwalen op TikTok voor een aantal uur per dag.

Waarom leren we ze niet om sollicitatiegesprekken te voeren? Hoe je e-mails moet tikken? Wat compassie in de praktijk betekent? Hoe je een hypotheek aanvraagt? Of blind typen met tien vingers?

Rollenspellen met lastige gesprekken? Hoe je erachter komt wat je talent is? Dat werk en school een onderdeel zijn van je leven, maar niet definiëren wie je bent. Yep, zonder vraagteken.

Zullen we ze dát leren?

Liefs van een boze stiefmoeder.

Demelza Janmaat, Amsterdam